Hapklaar, met een ranzig kantje
Zomer 2022 is er een voor de geschiedenisboekjes. Toegegeven, we keken twee jaar reikhalzend uit naar evenementen, samen met veel andere Tienenaars. Ze kwamen er, deels met dank en trots aan ons vernieuwd marktplein, deels aan een overvloedig schijnende zon. De remmen los. Het mag weer.
Einde verhaal is nog niet in zicht. Een gratis uitsmijter van Radio Modern op de Grote Markt staat nog geprogrammeerd. Hier en daar bekijkt een nuchtere toeschouwer, een zeldzame soort, het allemaal wat van op afstand. Het psychisch welbevinden van de modale stadsmens krikte omhoog. Maandenlange ondraaglijke coronaquarantaine lijkt helemaal vergeten, gelaafd aan een niet aflatende stroom van torenhoge decibels, cholesterol vermeerderende en diabetes versterkende snelle happen met nul voedingswaarde, weggespoeld in kolkende rivieren van gegiste granen of druiven. Feel good vandaag. Gas- en elektriciteitsrekeningen zijn zorgen voor morgen.
Het wezen mens is een sociaal kuddedier. Het wil er bij horen. Als hem een aantrekkelijke wortel wordt voorgehouden, host de kudde er zich naartoe. De wortel, in de betekenis van eetbaar zijn, drinkbaar zijn, hoorbaar zijn of voelbaar. Het wezen mens is bereid daarvoor diep in zijn portemonnee te grabbelen, soms heel diep. Af en toe zit er een ranzig kantje aan.
Hollands
Tienen, en bij uitbreiding de rest van het Hageland, trok in grote getale naar het gezelligste vreetfestival van het land, neergestreken in wat doorgaans als groene long van de stad wordt bestempeld. Geweldige ambiance, talrijke kraampjes met een breed palet aan smaken, entertainment van de bovenste plank. Vooroordelen zijn uit den boze, maar toch. Als ruim de helft van de rollende keukens Hollands van origine blijkt te zijn, maant dit aan tot voorzichtigheid en de knip op de payconic te houden. Dat sympathieke volkje heeft een neus om geld te doen rollen. Wie neemt het hun kwalijk. De aanval op een van die smulbarakken kan pas na het trotseren van een meterslange file aan een soort wisselkantoor. De rolling kitchens eisen betaling met jetons. Handig bekeken van die jongens. 7 jetons kosten je € 10 euro. Tegen de tijd dat je eindelijk een snack of een drankje kan versieren, ben je allang vergeten hoeveel zo’n jeton kostte. Een glas wijn – god weet waar die komt – versier je voor 3 jetons, maar je bent wel € 5 kwijt.
Geen oordeel over smaak en kwaliteit. Ieder zijn meug. Zo gezellig onder mekaar. Uitbundigheid droop eraf. Vatbaar voor herhaling? Zeker weten, in het besef dat hier een enorme omzet wordt gedraaid waar de Hollandse vrienden ongetwijfeld heel blij zullen om wezen en die de eigen horeca aan zijn neus voorbij ziet gaan. Wacht eens effe, hadden wij, in nog niet eens zo lang verleden in deze regio zoiets als een Hagelandse Proeverij?