Begijnendijks raadslid verbleef destijds in een duikboot: "Het was een unieke ervaring"

De Keyser was 39 jaar lang in dienst bij de Belgische marine. “Oorspronkelijk tekende ik voor 2 jaar maar het werden er uiteindelijk veel meer. In april 1986 nam ik, met het fregat waarop ik werkte, deel aan een grootschalige Navo-oefening met een achttal landen. Ik was toen bij de gelukkige uitverkoren in een uitwisselingsprogramma en mocht samen met nog iemand anders een dag doorbrengen in de duikboot. In de vroege ochtend werden we er heen gebracht, om aan boord te gaan moest je er letterlijk op springen, dat leverde meteen een nat pak op voor mijn kompaan (lacht).”

Weinig luxe

Zodra ze via het luik in de onderzeeër stapten, verbaasde de kleine ruimte hen toch nog, ook al wisten ze dat ze niet meteen een balzaal zouden binnen gaan. “Het was er echt heel klein, de boot was 73 meter lang. Als je weet dat er 68 mensen aan boord waren, begrijp je dat je er op mekaars lippen leefde.”

Op veel luxe hoefde De Keyser evenmin te rekenen. “Later bezocht ik nog een atoomduikboot en in tegenstelling tot die accommodatie, het was er praktisch een hotel, moest de bemanning het hier met veel minder doen. Op de hoogste in rang na deelden ze per twee een bed maar het eten was er wel lekker. Ik herinner mij nog zeer goed de eerste keer dat de onderzeeër naar beneden dook. Het voelde een beetje zoals in een vliegtuig, met dat verschil dat je niet naar buiten kon kijken. Ik geef toe dat ik toch wel een beetje bang was maar dat ging ik niemand vertellen (lacht). Ik vond het ook heel straf dat de bemanning wist welk schip uit welk land boven hen voer. Ze konden dat horen aan het geluid dat de schroeven maakte.”

Lees verder onder de foto. 

Als ramp zich voordoet is het toch iets anders

Met zijn ervaring in het achterhoofd kan het raadslid zich wel iets inbeelden bij hetgeen zich afspeelde aan boord van de recent gezonken Indonesische duikboot. De bemanning is wel getraind op rampscenario’s maar ik denk dat als het zich daadwerkelijk voor doet, het toch een ander verhaal is. Je zit daar in die kleine ruimte en je kan nergens heen. Je weet ook dat de boot, op een bepaalde diepte, de druk niet aan kan en uiteindelijk zal imploderen of in stukken scheurt. Zolang ze niet te diep zitten, kan de bemanning er nog uit maar dat is dan via een sas en moet één voor één gebeuren. Blijkbaar was er in dit geval geen tijd voor. Het zou niets voor mij zijn om op een onderzeeër te werken. Los van het risico zie ik mij geen 2 tot 3 maanden in zo’n kleine ruimte vertoeven, op een fregat heb je zoveel meer ruimte. Anderzijds was het een unieke ervaring waar ik ongelooflijk van genoten heb en waar ik nog regelmatig aan terugdenk.”

De foto's zijn van Fred De Keyser.