Vrienden behaalden onder applaus meet van Hageland101

"Vrijdag zijn we samen vertrokken, om 21u01, aan onze 101 kilometer", vertelt Dieter. "Bram was een kwartier voor de start in Leuven aangekomen, na een zware fysieke werkdag van 16 uur."

Vaak niet voldoende voorraad 

De eerste kilometers vlotten makkelijk, tot ze aan de 3de bevoorrading kwamen, waar geen eten meer voorradig bleek. "De mensen die als eersten aangekomen waren, hadden zoveel meegenomen dat er voor de helft van de deelnemers al geen eten meer was", blikt hij terug. "Dit hebben we op 12 bevoorradingen wel 4 keer meegemaakt, op 4 andere was er amper nog iets. Daar was bijvoorbeeld enkel een zakje chips of een mandarijn. Gelukkig hadden we wat supporters tijdens de wandeling die ons konden voorzien van extra suikers. Aan deze personen nog eens een dikke merci. De organisatie beloofde dat het volgend jaar beter zou zijn."

Na de nacht

Op kilometer 66 lag de nacht al een tijdje achter hen. "Dan konden we op de bevoorrading toch even bekomen met soep en een boterham 'spek met eikes'.", gaat hij verder.

Langs de basiliek van Scherpenheuvel wandelden ze verder op hun tocht. "Hier en daar hadden we een moeilijk moment", bekent hij. "Maar alles was nog steeds in orde. Vele wandelaars hadden last van de hoogteverschillen maar hier hadden we speciaal op getraind, wij hadden er weinig problemen mee."

Op 90 km was de voorlaatste stop op VK Holsbeek; "We kwamen toen voorbij mijn huis", aldus Dieter. "Dat gaf ons het gevoel dat het gedaan was, maar er stonden nog 11 kilometers op ons te wachten. De laatste loodjes wegen het zwaarste, en dat is ook zo gebleken."

Noodlot slaat toe 

Want hen wachtte was nog de befaamde Chartreuseberg, hun trainingsgebied. "De organisatie had de zwaarste helling eruit gekozen", aldus Dieter. "Berg op zonder probleem maar dan sloeg het noodlot toe; op de berg af begaven de knieën van Joris het, 2 kilometer later ging het van kwaad naar erger. Bram en ik vreesden voor een opgave maar wie geeft nu 4 kilometer voor de meet op? Joris alleszins niet, hij zag af maar bleef gaan. Het tempo zakte maar we hadden nog genoeg tijd. En Bram, die zag ook af maar bleef ook doorploegen. Beide hadden ondertussen ook nog last van blaren op hun voeten." 

De laatste 4 km voelden dan ook als 10 km aan, zo vertelt Dieter.  "Elke stap was een stap dichter naar de aankomst en om 20u09 was dat moment eindelijk daar: de finish." Onder applaus zijn ze alle 3 samen onder de aankomstboog gewandeld en hebben ze hun verdiende medaille en oorkonde in ontvangst kunnen nemen. "We zijn trots op onze prestatie en blij dat we in totaal 303km hebben kunnen afleggen voor 'Het Balanske'.", besluit hij.