Openbaar toilet met kuren
Met loeiende sirenes en drie wagens tegelijk omsingelt het politiekorps de kerktuin na melding van een daad van exhibitionist. De vermoedelijke dader staat er wat beteuterd bij, broek in de hand en niet goed wetend wat hem overkomt.
“Makker, ge zult daar toch een goeie uitleg voor moeten hebben vooraleer we u terug vrijlaten”, roept de politieman dreigend.
“Ik kon er echt niet aan doen, meneer, echt waar niet. Het is een samenloop van opstandigheden. Ik geef het toe, ik had iets te veel gedronken, echt niet veel te veel, en waarschijnlijk iets verkeerd gegeten. Toen ik hier door de kerktuin wandelde op weg naar huis, moest ik echt heel dringend. Ik dus naar dat nieuw openbaar toilet, maar ik wist niet dat het betalend was. Na wat trekken en duwen aan de deur zag ik in het halfdonker dat ge een halve euro moet betalen. Ik dus aan ’t zoeken naar zo’n stuk in mijn portemonnee, maar dan vond ik weer geen gleuf om dat geld in te stoppen. Pas toen kwam ik er achter dat ge alleen maar kunt betalen met een bankkaart, maar voor ik die had gebruikt, was het al te laat. Het was mij helemaal ontsnapt. Wanneer ik de deur eindelijk open kreeg, heb ik mij eerst ontlast van wat er nog in zat. Kunt ge u een idee vormen hoe goed dat voelde als ge u zo lang hebt moeten ophouden?”
Bezuinigen
“Maar u begrijpt toch ook dat ik onmogelijk met zo’n vuile broek naar huis kon gaan. Je zou de mensen naar mij nogal zien kijken. Ik heb dan geprobeerd om wat er in lag zoveel mogelijk weg te nemen en af te wassen. Zoiets neemt wel wat tijd in beslag en gemakkelijk was het ook al niet, want met die automatische toiletpapierverdeler krijg je maar een beperkt aantal blaadjes aangereikt en ook het waterverbruik is beperkt. Ik versta dat wel dat ze moeten bezuinigen, maar in noodgevallen volstaat dat echt niet.”
“U zult het mij moeten vergeven, mijnheer, maar ik wist ook niet dat de deur van dat toilet na een kwartier automatisch open vliegt en daar stond ik dan met mijn broek in mijn hand bezig om de deur terug dicht te trekken, toen dat jong meisje daar opeens voor mij stond en heel hard begon te schreeuwen. Ik heb dan de deur terug dicht getrokken en gewacht tot jullie mij kwamen bevrijden. Je zou binnenin tijd moeten kunnen bijkopen. Het is mij overkomen, maar dat kan met iedereen gebeuren. Jullie moeten aan de burgemeester vragen om de mensen eens echt goed uit te leggen hoe dat hier werkt. Er zijn waarschijnlijk nog meer simpel personen zoals ik die daar moeite mee hebben. Voor jonge mensen gaat dat allemaal vanzelf, maar ouderen hebben daar wel eens moeite mee en die kunnen onverwacht hier ook opeens voor een gesloten deur staan of een die onverwacht open springt. Ge moet eens vragen dat ze enkele keren een demonstratie geven zodat er zeker niets mis kan lopen in de toekomst.”