Cellen voor politici

Cartoon

Dat politici het niet onder de markt hebben, is algemeen geweten. Zeker niet diegenen die beleid voeren. Ze staan voortdurend bloot aan al dan niet terechte kritiek, moeten constant bereikbaar zijn en worden continu onder druk gezet om meer te realiseren met minder geld.lle

Je moet al gemaakt zijn uit staal en beton om het allemaal te verwerken. “Mensen kunnen minder verdragen”, legt de Bredense burgemeester Steve Vandenberghe uit in een kranteninterview. “Sociale media hebben het voordeel dat je aan veel meer mensen kan tonen wat je doet als bestuur, maar ik merk dat leden van mijn schepencollege het ook zwaar hebben door de haatreacties en het fake news die erop te vinden zijn.” Een studie van de VVSG bevestigt zijn mening. Beleidsverantwoordelijken krijgen almaar vaker scheldwoorden toegestuurd en in de ergste gevallen zelfs doodsbedreigingen. En dat allemaal, in het geval van lokale politici, voor een job - in dienst van de gemeenschap - die zwaar onderbetaald is. ’t Is te zeggen, het loon dat ze eraan verdienen gaat voor een groot deel op aan sociale verplichtingen die het ambt met zich meebrengt.

Toch oefenen de meesten hun mandaat uit vol idealisme en zijn ze bijgevolg noodgedwongen een bijbaan als leerkracht, consultant, cabinettard en zo meer te aanvaarden. Een mens moet toch van iets leven. Dat heeft zo zijn gevolgen voor hun sociaal leven. Het maakt hem/haar al eens kribbig, vol onbegrip voor de medemens en zijn collega’s, wat dan weer kan leiden tot onenigheden binnen het bestuur. De boosheid en het ongenoegen zit bij sommigen zo hoog dat ze ernstig overwegen af te haken.

Er is evenwel hoop. Het kwam een privéverstrekker van psychosociale zorg ter ore dat de stad het voornemen koestert om haar stedelijk museum te ontruimen, de collecties die er worden bewaard elders onder te brengen en het gebouw van de hand te doen aan de meest biedende. Aangezien het gebouw beschermd is als monument, kan het niet worden afgebroken. “De infrastructuur van deze voormalige stadsgevangenis voldoet helemaal aan een nieuw concept dat wij in Tienen willen uitproberen”, verduidelijkt de zorgverstrekker. “De acht kleine cellen die het gebouw rijk is, passen volledig in een experimentele behandeling van politici die het spoor bijster zijn, maar die toch bereid zijn aan hun probleem te werken. Wij gaan, in een eerste fase, die cellen aanwenden zonder enig comfort. Wij voorzien enkel een matras op de vloer en een nachtemmer; elektriciteit en verwarming worden geweerd om de gebruikers de sfeer van weleer te laten ondervinden. Dwalende politici zullen hier, geheel op vrijwillige basis, kunnen genieten van een behandeling die twee weken tot drie maanden kan duren. Momenteel onderhandelen wij nog met de mutualiteiten over een eventuele terugbetaling door de ziekteverzekering.”

Rik Poulman