Aha-erlebnis van het schepencollege
Eindelijk. De zomervakantie loopt op zijn laatste benen. Terug naar het normale. Gedaan met ellenlange files op Franse of Duitse wegen, bleitende kinderen op de achterbank, oververhitte Mediterrane stranden, tropische stortregens in de Alpenlanden. Om nog niet te spreken van stakende piloten en, veel erger, turista of reisdiarree. Laten wij de buitenlandse ergernissen voor enkele maanden opbergen. Volop tijd om ons te wijden aan lokale frustraties.
Wie de hartslag van een volk wil meten, loopt eens rond op een plaatselijke markt. In ons geval, de sinds de middeleeuwen bestaande wekelijkse dinsdagmarkt, recent nog omgedoopt tot Hagelandmarkt (wie bedenkt nu zoiets voor een markt in Brabants Haspengouw? Dat even tussen haakjes). Gespreksonderwerp van de dag is de onmogelijkheid om binnen een redelijke tijd een parkeerplaats te vinden op een openbare parking op wandelafstand van het marktplein. “Wij draaiden daar zeker met een honderdtal wagens rondjes, allemaal tevergeefs”, foetert een forse dame, breed gesticulerend. De begeleidende partner knikt bevestigend. “Ze moeten daar echt iets aan doen”, sakkert het vrouwmens, “want anders gaan wij elders onze boodschappen doen!”
Net op datzelfde moment passeert er een schepen van de stad, iedereen vriendelijk begroetend. Dat doen ze allemaal wel, de schepenen, vriendelijk groeten op de markt, maar nu de verkiezingen er zitten aan te komen, steken ze in hun charmeoffensief nog een tandje bij. Een kans die de gesticulerende dame zich niet laat ontglippen om betrokkene de levieten te lezen en haar parkeer-desiderata te berde te brengen.
“Misschien moet je de nieuwe ondergrondse parking aan de Alexianenweg eens proberen”, suggereert de schepen.
“Waar hebt gij het over?”
“Awel, euh. Die parking onder de nieuwe school en de appartementen die daar nog gebouwd worden. Vlak tegen de Veldbornstraat, maar langs daar mag je de straat niet inrijden, want sinds kort is dat enkelrichting. Wat verder doorrijden langs de Ooievaarstraat, maar pas daar op want dat is een fietsstraat. Eigenlijk doe je er best aan eerst naar de Grote Markt te rijden en dan de weg te zoeken.”
Op het eerstvolgende overleg van het schepencollege komt de parkeerkwestie ter sprake. “We moeten er echt wat aan doen”, oppert onze schepen. “Wij hebben daar een dure investering gedaan, maar de mensen vinden de weg er niet naartoe. Zie maar de commentaren die er regelmatig over verschijnen op Facebook. Het staat er bol van. Zouden we geen studiebureau aanduiden om uit te zoeken hoe we het bestaan van deze parking aan onze bewoners kunnen uitleggen?”
Nog voor het einde van de vergadering volgde het eureka, de aha-erlebnis. “En als wij nu eens wegwijzers plaatsten?”
Rik Poulman
