Korpschef Luc Liboton (65) gaat met pensioen: “Sommige verhalen grijpen je naar de keel"

Agent worden, mocht dan wel Lucs droom zijn, toch studeerde hij eerst aan de VUB waar hij daarna aan de slag ging bij de boekhouding.

“In 1979 heb ik dan de sprong gewaagd en deed ik examen bij de politie. In 1980 kwam ik terecht in het Leuvense commissariaat. Ik was er eerst aan de slag bij de interventiedienst, daarna 2 jaar bij de verkeersdienst om vervolgens terug te keren naar de interventiedienst. Er heerste een zeer collegiale sfeer en het was een leuk team.”

In 1983 trok Luc naar de officierenschool en in 1985 kreeg hij zijn diploma.

“In 1997, toen ik naar Glabbeek kwam, heb ik meegedaan aan het examen voor hoofdveldwachter.

Toen ik pas in Glabbeek was, had ik het gevoel in een zwart gat te vallen. Ik moest echt op zoek gaan naar werk. Gelukkig had ik mijn ervaring van in Leuven op zak en heb ik het korps kunnen uitbreiden en de werkwijzen kunnen moderniseren.”

Fusie was een uitdaging

In 2001 werden politie en rijkswacht gefusioneerd en dat vond Luc best een uitdaging.”Er waren toen in de regio 8 korpsen, 5 van de politie en 3 van de rijkswacht. Die fusie zorgde weleens voor vuurwerk, vooral dan met de vakbond van de rijkswacht. In 2007 kwamen we uiteindelijk allemaal samen te zitten in het nieuwe commissariaat in Bekkevoort.”

Luc kijkt alvast tevreden terug op zijn loopbaan bij de politie, al waren er ook zware momenten.

Sommige verhalen grijpen je naar de keel

“Sommige verhalen grijpen je toch naar de keel, zeker als er jonge slachtoffers bij betrokken zijn. Zo herinner ik mij een zwaar incident in 2012 waarbij een muur omviel in Tielt-Winge en op een kindje terechtkwam. Dat komt hard binnen. Op een ander moment werd er een vrouw opgegraven in Bekkevoort die het slachtoffer was geworden van een rituele moord, dat treft je ook hard. Ze was als het ware gemummificeerd.”

Ook al gaat de korpschef nu met pensioen, aan stilzitten denkt hij nog lang niet. Integendeel want na zijn loopbaan bij de politie begint hij aan een volgend hoofdstuk en wordt hij noodplanambtenaar in Glabbeek. “Daarnaast gaan we wat meer reizen en tijd maken voor de kinderen en kleinkinderen. Ik ben een tevreden man, het enige wat ik jammer vind is dat ik merk dat het respect voor de politie bij de bevolking is afgenomen”, besluit Liboton.