Annie en Theo verkochten al 2000 planten en cactussen, er blijven er nog 1000 over: "Elke dag wordt het moeilijker"

Eind juli verhuist het koppel naar een appartement maar echt vrolijk wordt Annie er niet van, ook al vindt ze het heel fijn dat ze dichter bij haar dochter gaat wonen.”Het wordt een heel ander leven, daar hebben we nog een tuin van 8 op 4 meter en een terras van 5 op 8 meter. Veel plaats voor cactussen is er niet, we zullen ons moeten aanpassen.Waar we nu wonen zal het toch een beetje onze thuis blijven en wat niet verkocht geraakt, proberen we nog weg te geven, als de planten maar een goede thuis vinden.We kunnen de planten niet meenemen, dat is onmogelijk al zullen we toch proberen om er een aantal mee te nemen”, zegt Annie die met de cactussen begon toen haar zoon, nu al zo’n 40 jaar geleden, zijn plechtige communie deed en cactussen vroeg als cadeau.

Schuld van de zoon

“Die stonden dan in onze living maar, zoals vaker gebeurt bij kinderen, keek hij er niet naar om en dus verzorgden wij die planten. Dat jaar was er ook een ruilbeurs in Leuven en mijn nonkel, die ook cactussen verzamelde, vroeg of ik geen zin had om mee te gaan. We kwamen thuis met een volgeladen koffer. Mijn man is dan ook zelf begonnen met cactussen te kweken en toen werden het er alleen maar meer. Eerst stonden al die planten binnen maar het werden er al gauw te veel en daarom moesten we uitbreiden en bouwden we een serre in de tuin om alle plantjes een plaats te kunnen geven, daarna was er nog meer ruimte nodig.”

Meer werk dan je denkt

Wanneer je het koppel bezoekt en hun catcussenparadijs bezoekt, voel je de liefde die de 2 hebben voor de planten en wanneer ze je dan vertellen over de moeite die je er moet voor doen, kan je daar alleen maar respect voor hebben. “Er is veel werk aan. Elke dag waren we er met zijn tweetjes een 4-tal uur mee bezig. We hebben zelfs een regenput gebouwd en we hebben hier 9 watertonnen, de planten verbruiken zo’n 15.000 liter water. Er waren ook jaren waarin we nog drinkwater moesten gebruiken omdat alle reservoirs leegstonden. Eigenlijk hebben we dit nooit als werk aangevoeld, het was eerder een uit de hand gelopen hobby. Ik hoop toch enkele caudexen, een cactussoort, mee te kunnen nemen. We zullen het missen. Ik word er zelf 73 en het onderhouden werd ook almaar moeilijker, toch moet ik veel achterlaten en dat doet pijn, anderzijds is het misschien niet slechter”, besluit Annie.