Ultieme CD voor Tiense straatmuzikant, maar uitgezongen is hij nog lang niet
De Tiense Straatmuzikanten zijn een begrip in Tienen. De groep - ergens in de jaren zeventig gestart als trio met initieel Lode Vlayen, Herman en wijlen Luc Rawoe - is zelfs de trotse eigenaar van een pagina op Wikipedia. Jaren later vormde accordeonspeler Guy Puyneers, helaas ook veel te vroeg overleden, samen met Herman een duo dat oneindig veel feesten opvrolijkte met hun geestige liedjes in het Tiens dialect. Na Guy’s overlijden bleef Herman alleen achter. Hij putte moed als Ich en eja en ging verder met zoon Bart, een schitterend pianist, als begeleider. Het was ook Bart die op een dag kwam aandraven met de idee een ultieme CD te maken.
“Eigenlijk is het ontstaan van die CD begonnen als een grap”, vertelt Herman. “Een beetje een uitdaging van Bart: ‘Als gij 400 mensen weet te overtuigen om je cd op voorhand te kopen, dan zal ik hem zelf uitgeven en maken wij hem met professionele muzikanten’”.
Lees verder onder de foto
Liedje voor Willem
Herman: “We hebben toen heel wat mensen aangesproken of beter gemaild met dit voorstel en de belofte dat wie intekende op de CD zou worden uitgenodigd op een gratis voorstelling. Dat was gepland voor corona roet in het eten kwam strooien. En nu, door dat verschrikkelijke beestje een jaar later, is dat gelukt. Onze Bart, zelf professioneel muzikant in hart en nieren, heeft me hierbij heel goed geholpen. Vorig weekend mocht ik op het podium staan met enkele echte topartiesten. Wij hebben drie keer voor een volle zaal gespeeld, allez vol volgens de beperkende coronamaatregelen.”
De cd staat opnieuw vol met liedjes in het Tiens. Maar er is eentje dat heel belangrijk voor hem is, namelijk ‘Willem’.
“Op een ochtend werd ik wakker met een melodie in mijn hoofd en ik wist het. Ik heb er direct een mooie tekst op geschreven. Het gaat eigenlijk over mijn kleinzoon Willem, een jongen met een beperking. Het is soms moeilijk om hem te bereiken, maar de liefde voor hem is daarom niet minder diep.”
Lees verder onder de foto
Met deegrol podium opstormen
“In eerste instantie zou de eerste voorstelling in De Kruisboog plaats grijpen op het einde van maart”, vertelt Herman, “maar wij hebben hen automatisch een mail gestuurd dat de optredens werden verplaatst naar 19 en 20 juni. Daarmee waren de problemen niet van de kaart. Slechts één week op voorhand kregen wij groen licht, maar dan nog met slechts 166 personen per keer.”
Een historisch moment was het optreden van broer Jos die met een verrassings-act op de proppen kwam en zijn versie van “Dag vreemde man” ten beste gaf.
Herman Vandermeulen: “We zijn ondertussen vijftig jaar getrouwd, ja ja. Ik had zo, in mijn gedacht ,een klein toneeltje bekokstoofd, samen met mijn echtgenote omdat ze al doet wat ze kan om al die optredens mogelijk te maken. Mijn afscheidslied zou dus beginnen met :
“Ne getròde sloef mougt ieëst gòn slòpe,
“Ăs zénne gendarrem goesting hait.
En dan zou mijn vrouw met een deegrol het toneel opstormen, al roepende: ‘En nòò dirékt neraas’. Helaas, het mocht niet van corona.”
Lees verder onder de foto
Herman Vandermeulen: “Nu de eerste 500 cd’s verkocht zijn, werden er 200 bijgedrukt. De winst hiervan gaat naar De Eglantier, een zorgcentrum voor mensen en kinderen zoals onze Willem.”
Of Herman nog gaat optreden? “Natuurlijk ga ik nog toeren, we hebben al een nieuw bandje opgestart. Dit zal misschien mijn laatste cd zijn, maar het zingen en optreden ben ik nog niet verleerd, zeker niet na corona. We zijn altijd te boeken voor feestjes, liefst kleine.”
De Tiense Straatmuzikanten, ze verdienen een plek onder de zon. “Ăs ich någ îet zò mouge vròge, dån zò ich geire mé lîeke vån de dree toemme in Greum verieëwigd zîen an dee toemme”, mijmert hij.
We willen u alvast volgend videofragment niet onthouden.