Jef Serré blaast 100 kaarsjes uit: “Veel buitenlandse reizen kunnen maken dankzij werk bij sociale dienst NMBS”
WZC Keienhof was vandaag andermaal in feeststemming, want vandaag vieren ze daar de 100ste verjaardag van Jef Serré. Hij is er al de tweede eeuweling dit jaar.
Jef werd in Roosbeek geboren op 17 maart 1923 als oudste zoon van Louis en Octavie Roekaerts. Hij kreeg nog twee broers en twee zussen erbij, Theofiel, Maria, Julia en Bob (Robert), de jongste waarvan hij peter werd.
Vader Louis werkte bij de spoorwegen terwijl mama thuis bleef om voor de kinderen te zorgen. Jef liep school bij de nonnen in Roosbeek en trok daarna naar het college in Tienen.
“Toen in mei 1940 de oorlog uitbrak, vluchtte ons gezin naar Frankrijk uit schrik voor de Duitsers”, vertelt Jef. “Zelf werd ik opgeroepen door het Belgisch leger en moest in Frankrijk de lokale bevolking helpen. Op 14 augustus van datzelfde jaar keerden wij terug. Ik kon mijn studies verder zetten en in 1942 behaalde ik mijn diploma.”
Daarmee kon hij aan de slag als bediende bij de NMBS, maar zijn bazen schreven hem in als spoorwegarbeider waardoor hij vrijgesteld werd van legerdienst.
Nog tijdens de oorlog ontmoette hij zijn latere vrouw Delphine. In 1948 zijn ze getrouwd, woonden eerst enige tijd in bij zijn ouders om later een appartement in Leuven te huren. Voor Delphine was dat gemakkelijk. Zij werkte immers in de stad. In 1962 konden ze hun nieuwbouwwoning in Roosbeek betrekken. Jammer genoeg bleef het gezin kinderloos.
Jef: “Tijdens mijn loopbaan bij de NMBS was ik zeer actief binnen de werking van onze sociale dienst. Ik organiseerde mee buitenlandse vakanties voor de personeelskinderen en ging meestal ook mee als begeleider. Delphine ging dan ook mee, maar zij moest haar reis wel betalen.” Zo kreeg het stel de kans om steden als Praag, Boekarest, Bologna, Rimini en vele andere te bezoeken.”
In september 2019 is hij thuis zwaar gevallen en belandde samen met zijn echtgenote in het ziekenhuis. Terugkeren naar huis was uitgesloten. Enige tijd later konden ze allebei naar het VZW in Kumtich, waar Delphine 2 ½ jaar geleden overleden is. “Mijn broer Bob en zijn vrouw Madeleine staan nog altijd voor mij klaar”, vertelt hij, “en daar ben ik hen heel dankbaar voor.”