Zuster Georgette steeds in de weer voor anderen zowel in Congo als in Mariadal
In klooster Mariadal in Hoegaarden vierden negen zusters hun jubileum. Zuster Julienne, nu 95j, vierde 75 jaar professie, maar kon er niet bij zijn. Zuster Georgette en zuster Marie Berchmans vierden 70 jaar professie, maar de laatste is jammer genoeg ondertussen overleden. Zuster Marie Christine, zuster Elisabeth en zuster Thérèse Marie vierden 65 jaar professie, zuster Johanna, zuster Paula en zuster Marie Agnes 60 jaar professie. Zuster Georgette Holsbeek (91j) afkomstig uit Ezemaal, vertelt haar verhaal.
Had je een vroege roeping of is dat pas veel later gekomen?
Ik heb vrij vroeg gedacht dat ik kloosterzuster zou worden, zelfs als kind. Ik vond dat ik er moest zijn om de anderen te helpen, vooral de armen. Ik deed in mijn jeugd met iedereen mee, eerst in de lagere school in Ezemaal en dan in Tienen. Daarna ben ik naar de Soeurs de Notre-Dame in Mariadal gekomen waar ik de afdeling handel gevolgd heb. Ik was nog geen 18 jaar toen ik mijn studies voltooide.
Ben je daarna onmiddellijk kloosterzuster geworden, of wilde je eerst nog iets anders doen?
Ik heb eerst nog een jaar gewerkt, maar al op 7 september 1949 ben ik naar het klooster in Hoegaarden gekomen, waar ik gedurende twee jaar de vorming noviciaat gevolgd heb. Dan ben ik kloosterzuster geworden. Ik was al een tijdje zuster, maar toen ben ik beginnen na te denken om naar de missies te gaan, hetgeen op 27 augustus 1962 ook gebeurd is. Ik ben daar 10 jaar geweest en ben in 1972 teruggeroepen.
Weet je nog hoe de missiewerking van de Zusters der Vereniging met het Heilig Hart van Hoegaarden in Congo begonnen is?
In augustus 1926 vertrokken vanuit Mariadal vier zusters en een lekenhelpster om in Congo een missiepost te vestigen in Kingungi. In 1951 al werd daar 25 jaar missies in Congo gevierd in aanwezigheid van Monseigneur Guffens. Ik kwam daar aan in 1962, en we hadden wel een duizendtal schoolkinderen. In 1972 waren er nog twaalf missiezusters, waarbij vijf uit de streek van Tienen: zusters Bertha Lodewijckx en Irène Lodewijckx uit Hoegaarden, zuster Alice Rens uit Tienen, zuster Maria Torsin uit Budingen en ikzelf.
Lees verder onder de foto
De laatste zusters van Mariadal
Wat was je werk in de missiepost en heb je zelf gevraagd om naar België weer te keren?
We hadden in Kingungi een lagere school en een huishoudschool. Ik stond meestal in voor de verzorging van de schoolkinderen. Het waren er ongeveer 1000 die kwamen uit alle dorpen in de regio. Ik was er zeer graag en ik heb nooit gevraagd om weer te keren, maar in 1972 ben ik teruggeroepen omdat ze mij nodig hadden in Mariadal voor de verzorging van de kloosterzusters en van de schoolkinderen. De laatste missiezuster Marie Lucie uit Halle werd in 1994 teruggeroepen.
Wat was je werk in Mariadal toen en nu?
Ik heb toen tussendoor nog een cursus pedicure gevolgd om de zusters te kunnen verzorgen. Ik heb eveneens mijn rijbewijs gehaald en ik stond zo altijd in voor het vervoer van de zusters. Jammer genoeg kan ik nu niet meer gaan en zit ik in een rolstoel. Vandaar dat ik nu mijn dagen vul met gebed.
Hoe ziet de toekomst van het klooster eruit?
In klooster Mariadal zijn we nog met zes zusters, en twee wonen in een woonzorgcentrum. Hoe het gaat aflopen weet ik niet. Er zullen leken ons werk moeten overnemen. Op dit ogenblik is geen enkele zuster meer actief in het onderwijs, maar ze werken nog veel. Ikzelf, jammer genoeg, kan niets meer doen.
