Schilderij aan voordeur wijst in Baal op creatieve bewoner
Sinds oktober 2019 geeft Shana Verreycken in haar atelier in Baal workshops waarbij ze mensen op een laagdrempelige manier in contact wil brengen met kunst en therapie. “De ateliers en workshops die ik organiseer zijn steeds een mix van beide”, verduidelijkt ze. “Zo ervaar je tijdens het atelier ‘blind schetsen’, waarbij je enkel naar je onderwerp en niet naar je blad kijkt, dat het resultaat nooit goed of slecht zal zijn; leren perfectionisten dat het oke is dat niet alles perfect is, want ondanks dat ze niet mogen kijken komt er toch altijd iets heel leuk uit voort.” Waarbij ze de deelnemers ook al doende tal van creatieve technieken, zoals het werken met aquarel of acrylverf aanleert.
Het mag natuurlijk niet verbazen dat ze sinds maart 2020 geen enkel atelier heeft kunnen organiseren. En ook eigenlijk niet wilde, want persoonlijk contact, dat vond ze toch wel essentieel. Maar toen ze besefte dat corona langer zou duren dan gedacht en het mensen ook wel extra druk bezorgde, ging ze na een eerste start in de zomer, in februari van start met een hele reeks online workshops en dit al tot in juni.
Daarnaast is ze onlangs van start gegaan met het ontwerpen van felicitatiekaartjes. “Iets dat al altijd al op bucketlist stond”, bekent ze. “Als iets waarvan je denkt ‘ooit zal ik dat wel eens doen, maar nu is het niet het moment’.” Tot ze vorig jaar in november werd gecontacteerd door winkeluitbaatster die mijn werk graag in haar winkel wilde verkopen.”, gaat ze verder. “Alhoewel dit moeilijk bleek omdat altijd in boeken (journals),werken, leek het mij wél het moment om die kaartendroom waar te maken.”
Maar die creatieve voordeur, hoe past die in het verhaal, dat wilden we toch wel graag weten.
“Toen we ons huis kochten, kon de voordeur niet open”, blikt ze terug. “Er was geen sleutel en ze was helemaal rot. De deur zelf vond ik prachtig en we wilden deze dan ook opnieuw laten maken zoals ze was.” Na een hele zoektocht, kwam ze bij een school in Antwerpen die het als eindwerk voor de leerlingen wilde opnemen. “Uiteindelijk hebben we er net geen 3.5 jaar op moeten wachten”, gaat ze verder. “Iedereen die langskwam belde aan de voordeur aan, het was steeds een heel gedoe om bv de postbode naar de achterdeur te krijgen. Bij de geboorte van mijn dochter had ik dan ook besloten om een grote ooievaar te maken en deze op de deur te bevestigen zo zag niemand nog de deur en ging iedereen automatisch naar de zijdeur.” Toen de ooievaar verdween kwam de kapotte deur weer tevoorschijn, waardoor ze besliste om er iets nieuws te plaatsen. “Zo is de traditie ontstaan van een nieuw kunstwerk, totdat de nieuwe deur zou komen”, aldus Shana. Maar toen kwam de nieuwe voordeur en verdwenen de kunstwerken. “Ik kreeg hier veel reactie uit de straat op”, aldus Shana. “Blijkbaar vonden de mensen dat wel leuk en keken ze er naar uit om het volgende werk te zien. Hetgeen ik nu nog steeds doe.”