Warme verhalen voor kerst, vandaag deel 1: Meester Charly stond halve eeuw voor de klas en maakte een verschil
Nu we met zijn allen aftellen naar kerstavond willen we u graag enkele verhalen voorschotelen van warme en bijzondere mensen in het Hageland, zeg maar dorpsfiguren met een eigen verhaal. Onderwijzer Charly Timmermans uit Tienen mag onze reeks aftrappen. Fel tegen zijn goesting ging hij in 2011 met pensioen op 66-jarige leeftijd. “Indien een dringende medische ingreep met revalidatie mij niet had gedwongen om ermee te kappen, stond ik misschien nog steeds voor de klas.”
Charly groeide op in de Potterie, in de schaduw van de Paterskerk. “Toen ik jong was, was het nog een levendige volkswijk met vier beenhouwers, vier bakkers en minstens acht cafés met legendarische namen als Tinneke Medaer en de Merry Grill. Tijdens de jaarlijkse braderie kon je hier op de koppen lopen”, vertelt hij met twinkelende oogjes.
Hij ging enkele jaren naar het collega maar na zijn 4de jaar Grieks-Latijnse verhuisde hij naar de Katholieke Normaalschool op de Waaiberg. “Na het behalen van mijn diploma ontbood directeur Monseigneur Heylen mij. Ik kon in mijn eigen school beginnen als onderwijzer of in het BLO in Hoegaarden. Mijn keuze was rap gemaakt, mijn eigen stad kreeg meteen de voorkeur. Ik heb altijd, op uitzondering van één jaar, les gegeven in het 1ste leerjaar. Ik heb minstens duizend kinderen leren lezen en schrijven, onder hen ook mijn latere directeur Johan Dirickx en dat is best grappig. Op aanraden van de directeur heb ik ook nog drie jaar hogere opvoedkundige studies gevolgd. Bedoeling daarvan was om mij klaar te stomen om ooit directeur of inspecteur te worden maar dat was niet aan mij besteed. Ik voelde mij goed in mijn vel als ik voor de klas stond. Op een dag, toen ik 66 was en voor de klas stond, kreeg ik een beklemmend gevoel. Ze hebben mij letterlijk van de klas naar het ziekenhuis gebracht. Nadien moest ik enkele maanden revalideren en de medische inspectie vond het welletjes geweest en verplichtte mij zowat om met pensioen te gaan.”
Lees verder onder de foto.
Veel leerlingen maakten het later
Meester Charly was niet zomaar een leraar want van elke les maakte hij wel iets unieks. “Iedere dag van de week begon met een stukje muziek. Dan haalde ik mijn accordeon boven en speelde ik een deuntje. Vooral na een druk weekeind werd dat geweldig geapprecieerd door de leerlingen. Toen ik mijn instrument naar een atelier moest brengen voor een herstelling, gingen ouders protesteren bij de directeur (lacht). Ik probeerde de muziek ook te integreren bij het aanleren van rekenen en schrijven en dat werkte bijzonder goed. Een paar kleppers kregen de muziekmicrobe zwaar te pakken, zoals de betreurde Guy Puyneers en Ernst Vranckx. Ze doorliepen beiden het conservatorium en Guy werd later vooral bekend als accordeonist van de Tiense Straatmuzikanten terwijl Ernst dan weer een veelgevraagd jazzpianist werd.”
Charly stimuleerde niet alleen maar muzikale talenten, veel van zijn studenten volgden later een academische opleiding. “Daar ben ik best trots op en het is altijd heel plezant om hen terug te ontmoeten op een of andere culturele activiteit of gewoon in een grootwarenhuis. Dan worden er nog wel eens herinneringen opgehaald.”
Lees verder onder de foto.
Elke dag haalde ik mijn accordeon boven, toen ze hersteld moest worden, gingen ouders klagen bij de directeur
Halve eeuw voor de klas
Uiteindelijk stond Charly een halve eeuw voor de klas en dan zie je al weleens iets veranderen in de maatschappij. “Ik herinner mij vooral de goede samenwerking met ouders en hun gezonde inbreng destijds. De houding van ouders tegenover leerkrachten is doorheen de jaren kritischer geworden. Toen er ook allochtone kinderen in de klas kwamen, kreeg ik voor het eerst te maken met een taalbarrière, ook in de communicatie met hun ouders. Stilaan kwam er extra ondersteuning, zoals de gon-begeleiding, de huidige ondersteuning voor leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften.”
Een taalbarrière was niet het enige probleem waar Charly mee te kampen kreeg tijdens zijn loopbaan. “De intrede van informatica in de klas betekende ook voor mij een hele aanpassing. Agenda en rapporten, het moest allemaal op de computer. Ik heb er nachten van wakker gelegen, gelukkig kreeg ik veel steun van jongere collega’s. Zelfs in het eerste leerjaar moesten de leerlingen leren programmeren en die van het zesde kwamen mij dan helpen om de kinderen hierbij te helpen.”
De voorbije jaren is de oud leraar vooral actief bij de Hakendoverse toneelkring De Korenbloem, eerder was hij 27 jaar actief bij VIA, een toneelgroep die ze in 1987 op school hadden opgericht. Van 21 januari tot 12 februari staat hij op de planken van Theater De Roxy in Sint-Truiden.