Sporen uit late bronstijdperk of vroege ijzertijd gevonden in centrum van Tienen
“Wij hebben het begin van 2021 ingezet met een opgraving langs de Oude Vestenstraat in het centrum van Tienen. De voorlopige resultaten zijn alvast veelbelovend”, schrijft het VEC. “Tijdens het onderzoek legden we contexten uit verscheidene periodes bloot die meer licht werpen op de rijke stadsgeschiedenis.”
Het VEC verricht archeologisch onderzoek op de plaats waar zich vroeger het parochiecentrum bevond en op de achtergelegen terreinen. Hier worden in de nabije toekomst 45 appartementen gebouwd.
Aan de straatkant werden restanten gevonden van twee gebouwen uit de 19e eeuw. Opmerkelijk zijn enkele decoratief uitgewerkte stenen, die tussen de gebruikelijke bakstenen geplaatst werden. Er is een vermoeden dat deze oorspronkelijk toebehoorden aan het nabije Kabbeekklooster en werden hergebruikt in de nieuwe gebouwen. “Via historische kaarten weten we dat het terrein ten laatste in het begin van de 17e eeuw bebouwd werd. Spijtig genoeg hebben de 19e-eeuwse bouwactiviteiten ervoor gezorgd dat de restanten hiervan verdwenen zijn.”
Op het terrein werden een tiental diepe kuilen die vermoedelijk oorspronkelijk uitgegraven werden om leem te winnen. De kuilen zaten bomvol met misbaksels, verglaasde ovenwand en enkele tienduizenden aardewerkscherven zaten; typisch afval van een pottenbakkersatelier. Het materiaal wordt in de late middeleeuwen of het begin van de nieuwe tijd gedateerd. Restanten van pottenbakkersovens vonden we niet terug.
Volgens het VEC dateren de oudste sporen dateren van lang voor de oprichting van de stad. Het gaat om enkele sporen uit de late bronstijd of vroege ijzertijd.
Wie in Vlaanderen na 1 juni 2016 een omgevingsvergunning of een verkavelingsvergunning heeft aangevraagd of nog wil aanvragen, wordt in bepaalde gevallen verplicht om een archeologienota toe te voegen aan de vergunningsaanvraag. De archeologienota is het resultaat van een archeologisch vooronderzoek, waarvoor een erkend archeoloog moet worden aangesteld. In de praktijk betekent dit dat de archeoloog in eerste instantie een bureauonderzoek maakt waarin de archeologische verwachting van het te ontwikkelen terrein wordt onderzocht en hoe de opdrachtgever zal omgaan met de archeologie bij de realisering van zijn of haar bouwplannen. Indien nodig volgt na het bureauonderzoek een onderzoek op het terrein zelf. De resultaten van dit vooronderzoek, de archeologienota (of archeologienota met beperkte samenstelling), wordt vervolgens ter bekrachtiging voorgelegd aan het agentschap Onroerend Erfgoed.