Dj en producer Jan Vervloet en zijn Fiocco staan eenmalig weer op de planken

Vervloet richtte Fiocco op in 1997 en in februari van dat jaar stond het eerste nummer Afflitto, een instrumentaal lied, al meteen tien weken op nummer 1 in de Belgische dance-chart en in de Ultratop klom het tot een meer dan verdienstelijke vijfde plaats. In het najaar volgde The Spirit de eersteling op, deze keer werd de singel wel onmiddellijk voorzien van vocals. Later volgden nog hits als Spread The Word Around, Straight till The End, Celebrate, The Music en dus tenslotte The Crowd is Moving, daarna bracht de groep geen nummers meer uit, Vervloet remixte in 2003 nog wel het eerste nummer. Nu gaan ze dus weer samen op een podium staan. 

“Het is een eenmalig optreden.  De organisatie van I Love The 90’s in Hasselt vraagt dit ieder jaar opnieuw en nu ze een I love the 90’s avond organiseren, leek het mij het perfecte moment. Ik contacteerde de andere leden en die zagen dat ook zitten. Iedereen doet intussen zijn eigen ding maar we wilden dit allemaal heel graag doen. We zagen elkaar al 10 jaar niet meer maar we hielden wel contact, we zijn dus geen complete vreemden voor elkaar he (lacht).”

Smijt eens een woordenboek omhoog en je hebt meteen een groepsnaam

De naam Fiocco kwam er eerder toevallig. “Ik ging in Italië draaien en op het vliegtuig was ik aan het denken over een groepsnaam. Ik had een vertaal woorden boek meegenomen en ik gooide die gewoon omhoog. Hij viel op de grond en lag open op de letter F. Daar stond het woord Fiocaa Affito of sneeuwvlokje. Ik ben een grote fan van sneeuw en snowboarden, vandaar dus.  Met onze eerste singel kwamen we wekenlang in de dancecharts terecht, zelfs in de toenmalige ultratop. In de dancings en clubs werd Afflitto continue gedraaid maar, indien we op radio en tv airplay wilden halen, hadden we visueel een groep nodig. Enzo Fumarola, Anja Maesen en Ann Lomans werden de gezichten van Fiocco.” 

Met Fiocco ging het destijds hard, ze deden zelfs optredens in 10 om te zien, en ook de jaren die erop volgden waren zeer hectisch. “Je werd in het weekend van het ene optreden naar het andere gesleept. In de week was het dan volle bak gas geven in de muziekstudio. Dat was gewoon opstaan, muziek maken, soms zelfs 2 dagen aan een stuk, eten en slapen. Nu zou ik dat niet meer kunnen maar ik heb er geen spijt van. Drank en rock’n roll zijn aan mij nooit besteed geweest, daarvoor ben ik veel te graag snel thuis zodat ik niet bleef plakken, nog steeds niet.”

Lees verder onder de foto. 

Bijleren blijft belangrijk

Al die jaren bleef de producer dus bezig met muziek en bijleren, want dat vindt hij belangrijk. “Door in een studio te zitten, leer je veel bij van je eigen fouten. Je kan nieuwe technieken en sounds uitproberen en telkens pik je wel iets nieuws op. Ik heb zelfs even muziek- en pianoles gevolgd maar ik kan nu wel opbiechten dat ik de slechtste was op het dictee examen van de notenleer. Als DJ heb je het voordeel dat je op een heel andere manier naar muziek luistert. Wanneer ik aan een nieuw nummer werk, word ik aangetrokken door ritmes en beats en daar werk ik dan op verder. Ik heb mijn liefde voor muziek van mijn papa geërfd. Als kind luisterde ik al veel naar de radio en mijn vader kocht regelmatig platen, singels en cassettes, de platenwinkel was maar een paar huizen verder. Zelf nam ik alles op cassettes op, toen ik een Amiga 500 computer kreeg ben ik ook zelf muziek beginnen maken en rond mijn zestiende begon ik echt te experimenteren. Ik had een diploma boekhouden op zak maar vond daar niet meteen werk in, ik ben dan toen maar aan de verplichte legerdienst begonnen en ik ging wekelijks naar de Wif Records in Mechelen. Op een dag vroeg de eigenaar mij of ik niet even kon inspringen en ik heb daar dan een drietal jaar gewerkt. De baas had een kleine muziekstudio en een eigen plantenfirma. Daar heb ik mijn eerste plaat gemaakt. Een muziekwinkel was toen nog een centrale plek waar zowel dj’s als mensen van platenfirma’s langs kwamen, ideaal om een netwerk uit te bouwen.”

 Weer veel goesting in 

 Dat Vervloet nu weer volop aan de slag is met het maken van nieuwe muziek heeft te maken met het feit dat de coronamaatregelen langzaam maar zeker versoepelen, hij geniet weer van elk weekend achter de draaitafels. “Door de coronamaatregelen bouwde ik wat af, het is niet zo leuk om liedjes te maken wanneer je geen publiek hebt om voor te spelen. Nu we langzaam op de goede weg zijn heb ik er weer volop goesting in, september, oktober en november zijn alweer volgeboekt en dat doet deugd. De eerste keer dat ik weer moest draaien was raar en voelde wat onwennig, ik had zelfs zenuwen en het leek alsof het allemaal weer nieuw was. Nadien kwam het allemaal snel terug hoor, het is een beetje zoals fietsen, dat verleer je ook niet. In het begin van de lockdown maakte ik wel een paar nieuwe songs maar die heb ik dus bewaard voor na de pandemie. Ik heb er echt heel veel goesting in en ik wil zo lang mogelijk kunnen leven van mijn hobby's, muziek en tennisles geven want ik ben intussen een opleiding tot leraar aan het volgen, dat is zo’n beetje mijn plan b zeg maar (lacht). Mijn ultieme droom is nog eens een echte goede plaat uitbrengen, zo een classic die jaren blijft nazinderen. * Onze zoon Mats is nu 15 en begint te begrijpen met wat ik bezig ben. Hij vindt festivals ook leuk, dus misschien neemt hij het op een dag wel over. Hoe dan ook prijs ik me zeer gelukkig want als je van je hobby je beroep kan maken, zal je nooit op de klok kijken. Dan heb je je doel bereikt in het leven.”