Lauren (34) zoekt 5000 euro om rolstoel te kopen: “Ik kan nog amper 50 meter stappen”
Lauren Vandeput uit Hoegaarden zit al een aantal jaren in een rolstoel maar nu dreigt ze helemaal haar mobiliteit te verliezen. De vrouw heeft namelijk een nieuwe rolstoel nodig en heeft er het geld niet voor. Daarom startte ze een crowdfunding. “Mijn rolstoel valt uit elkaar en met het huidig model ben ik ook altijd afhankelijk van iemand die me wil duwen.”
Laurens problemen begonnen zo’n 13 jaar geleden. “Ik was toen 23 en normaal ga je op die leeftijd veel uit, niet voor mij want ik was altijd heel vermoeid en kon weinig of niets doen. Ieder vrij moment sliep ik maar ook dat hielp niet en de vermoeidheid bleef. Uiteindelijk werd het zo erg dat ik heel wat in mijn leven moest opgeven. Ik deed aan kickboxen maar moest ermee stoppen en ook mijn avondschool, ik studeerde webdesign, en mijn job waren er uiteindelijk te veel aan. In het ziekenhuis kreeg ik te horen dat ik leed aan het Chronisch Vermoeidheidssyndroom. Ik moest een revalidatieparcours volgen in het Pellenberg ziekenhuis, maar ik bleef spierpijn hebben. De dokters schreven me pijnstillers en anti-depressiva voor maar niets leek te helpen. Aan het einde van mijn revalidatiecyclus kreeg ik te horen dat het ging om Fibromyalgie, dat is een aandoening waarbij je last hebt van langdurige (chronische) pijn in je spieren en bindweefsel. De pijn gaat vaak gepaard met stijfheid, vermoeidheid, slaapstoornissen en stemmingswisselingen. Over de oorzaak is weinig of niets geweten.”
Lees verder onder de foto.
Jaren een foute diagnose
Laurens pijn verdween niet en ook de vermoeidheid bleef aanslepen. De vrouw begon almaar meer pijnstillers te nemen, volgde intense kinesitherapie en ging naar een zogenaamde rugschool, waar ze een rugrevalidatieprogramma volgde, maar niets leek te helpen. “Acht jaar later kreeg ik zoveel pijn in mijn vingers, handen, polsen, schouders en rug dat mijn huisarts mij naar het UZ in Gent stuurde om er, onder andere, een aantal genetische onderzoeken te ondergaan. Begin dit jaar kwam dan de uiteindelijke diagnose en bleek het te gaan om Hypermobiele Ehlers-Danlos, een aangeboren - en erfelijke aandoening waarbij het bindweefsel, dat het lichaam ondersteund, niet goed is aangelegd. Jaren lang kreeg ik dus een foute diagnose en hierdoor ging mijn gezondheid fel achteruit. Er is ook onherstelbare schade aan mijn spieren en gewrichten. Een behandeling of genezing is vandaag de dag onmogelijk, enkel kine, zware pijnstillers en hulpmiddelen kunnen enig soelaas bieden.”
Lees verder onder de foto.
Elektrische rolstoel om iets meer mobiliteit te krijgen
Eén van die hulpmiddelen is een aangepaste rolstoel maar die kost veel geld en wordt, in het geval van Lauren, niet terugbetaald. “Mijn huidige rolstoel is een niet gemotoriseerd model waardoor ik altijd iemand nodig heb om mij te duwen. Omdat ik dus telkens afhankelijk ben van anderen, zou ik graag een rolstoel met gemotoriseerde wielen aanschaffen, die modellen zijn ook zeer compact waardoor je er ook het openbaar vervoer mee kan nemen. Dit type rolstoel wordt jammer genoeg alleen terugbetaald als je hem ook in huis constant nodig hebt, lees zo goed als verlamd bent. De voorbije vier jaar diende ik drie maal een verzoek in maar telkens kreeg ik te horen dat een terugbetaling voor mij niet kon. Ik ben dan wel niet volledig verlamd maar ik kan nog amper 50 meter stappen en langer dan 15 minuten rechtstaan zit er ook niet meer in. Ik heb hulp nodig met het huishouden en verplaatsingen en, door de pijnstillers, kan ik me almaar minder concentreren waardoor zelfs administratie en thuiswerken verwarrend en moelijk wordt.”
5000 euro nodig
Omdat ze zelf de gedroomde rolstoel niet kan betalen, startte Lauren een crowdfunding waarbij ze op zoek gaat naar 5000 euro, het totaal plaatje bedraagt al snel 12.000 euro. “Mijn huidige rolstoel is sowieso aan vernieuwing toe en het zou fijn zijn om mijn leven iets te vergemakkelijken met zo’n elektrische versie, ik heb wel wat spaargeld maar dat volstaat niet om mij dat gemak te kunnen gunnen, hopelijk zijn er wilde weldoeners want anders zal het niet lukken. Ik zou zo graag eens, op een mooie zaterdagochtend, mijn dochter Luna, ze is nu 15, kunnen meenemen naar de dierentuin of met het petekind van mijn vriend naar de speeltuin te gaan, dat vergt nu dagen voorbereiding en dan nog is het de vraag of ik het al volhouden. Het grootste probleem is misschien nog wel het beeld dat mensen van mijn ziekte hebben, de ene dag gaat het redelijk goed en kan ik best nog iets aan, de andere dag kan ik nog geen tas koffie vasthouden, dat maakt het beeld dat mensen krijgen verwarrend en vaak durf ik geen eerlijk antwoord meer geven wanneer iemand mij vraagt hoe het gaat, je hebt toch telkens het gevoel dat je je moet verantwoorden. Door de crowdfunding heb ik wel geleerd wie in mijn omgeving echt om mij geeft en dat doet plezier.”
Wie Lauren wil helpen kan terecht op https://steunactie.be/actions/view/help-me-terug-buiten-komen-en-genieten-van-het-leven?id=5162