Buurtbewoners zijn ten einde raad nu ze moeten verhuizen: "Mijn buurvrouw weent heel de dag"

Buurtbewoners zien verhuis niet zitten.
Bewoners van de sociale appartementen in de wijk Poelske in Diest zijn ongerust. Recent ontvingen ze een brief van het sociaal verhuurkantoor Diest Uitbreiding met daarin de mededeling dat ze moeten verhuizen omdat hun flats volledig gerestaureerd worden. “Mijn buurvrouw is 84 jaar oud en rekent volledig op mij. Sinds ze de brief kreeg, doet ze niets anders dan wenen, ze zegt dat ze met mij mee wil gaan omdat ze vreest dat anders niemand haar nog zal helpen”, zegt bewoner Ludo Van Gossum (64). Bevoegd schepen Monique De Dobbeleer (DDS) begrijpt de onvrede maar weet ook dat de nood aan renovatie groot is.
De politiek moeit zich.

Oorspronkelijk zou Diest Uitbreiding enkel het dak vervangen, iets waar ze al in enkele blokken mee begonnen zijn, maar intussen willen ze alle appartementen volledig renoveren. “Uitgerekend de dag dat de buurt hier overal lintjes in de bomen hing om de solidariteit tussen mekaar te beklemtonen, kreeg ik de brief van het verhuurkantoor in de bus. Daarin zeggen ze dat de grote renovatiewerken ten vroegste beginnen midden 2022 en een viertal jaar zullen duren. Er is ook sprake van een infomoment in het najaar van 2021 maar dat is nog lang en intussen zitten we met zoveel vragen”, zegt bewoonster Rita Spirinckx (69) die er al 25 jaar woont.

Ook Vooruit bestuurslid Kenny Putseys (55) trekt zich de zaak van de bewoners aan, ook al woont hij zelf tegenover de appartementsblokken in een rijhuis. “Mensen komen bij mij aankloppen en zijn echt ongerust. Het feit dat ze weinig of geen informatie krijgen, maakt hen ongerust en dat is begrijpbaar. Dat ze willen restaureren is an sich een goede zaak, ik zag recent nog een video van één van de bewoners die op het toilet zat terwijl het water langs de muur sijpelde. Het dak restaureren is dus zeker een goede zaak maar om daarom nu iedereen te laten verhuizen, neen dat vind ik overdreven. Hier wonen veel oudere mensen en in deze buurt helpt iedereen mekaar. Voor velen is dit een mentale nachtmerrie.”

Slordig werken

 Niet alleen de onzekerheid vreet aan de bewoners ook de manier waarop de arbeiders aan de slag gaan zit hen niet lekker. “Tot drie maal toe braken ze de boel open, net voor ze met verlof gingen. Natuurlijk regent het dan binnen. Op en rond de werf staan ook overal spullen waarover je kan struikelen”, gaat Ludo verder en dat laatste wordt door Kenny bevestigd. “Vorig weekend gingen we op wandel in de buurt en we vonden er zelfs een aantal gasflessen. Ik mag er niet aan denken als kinderen daarmee gaan spelen.”

Los daarvan komt vooral de verplichte verhuis hard aan bij velen. “Ik heb zowat heel mijn appartement zelf vernieuwd en ik wist dat wanneer ik ouder werd en naar een rusthuis zou moeten de huisvestingsmaatschappij het appartement terug zou krijgen maar dat vond ik niet erg. Het feit dat ze mij nu verplichten om alles achter te laten wel”, zegt Ludo die de nood aan een totale renovatie niet goed begrijpt. “Dat ze nu meer doen dan alleen het dak vervangen is blijkbaar omdat ze veel klachten ontvingen van bewoners. Volgens mij moeten vooral de ramen en de deuren vernieuwd worden en misschien de badkamer maar daarvoor moet je mensen niet uit hun huis jagen. Even verderop hebben ze ramen en deuren ook vernieuwd maar die mensen konden gewoon blijven wonen. Mijn toilet is 40 jaar oud en toen ik het wilde vervangen, ik was bereid er financieel zelf voor op te draaien, kreeg ik als antwoord dat dit niet nodig was want dat het nog perfect werkte. Ik snap dan ook niet wat ze nu bedoelen met een volledige renovatie.”

Er moet wel iets gebeuren

Dat er problemen zijn ontkennen de bewoners niet maar de manier waarop ze, naar eigen zeggen, behandeld worden stoort hen mateloos. “Twee jaar geleden al vroeg ik of we zouden moeten verhuizen wanneer ze met de werken zouden beginnen en ze verzekerden mij toen dat dit niet het geval zou zijn. Sommige mensen moesten eerder ook al noodgedwongen verhuizen en krijgen er nu weer mee te maken. In mijn blok woont een jongen die psychische problemen heeft en toen die de vorige keer moest verhuizen, kieperde die zijn hele inboedel uit het raam. Hij heeft hier nu zijn draai en rust gevonden maar nu staat hem hetzelfde opnieuw te wachten. Ik vind dat de verantwoordelijken te weinig rekening houden met de menselijke consequenties van hun beslissing. Dat ze hun belofte nakomen en ervoor zorgen dat mensen niet moeten verhuizen.

Veel vragen 

Vooruit raadslid Kim Zeelmaekers interpelleert maandag 26 april over de kwestie op de gemeenteraad. “Toegegeven het is niet rechtstreeks hun bevoegdheid maar dat wil niet zeggen dat ze geen verantwoordelijkheid dragen. Er moeten dringend een aantal prangende vragen beantwoord worden, in de eerste plaats voor de gemoedsrust van de bewoners. Ik hoop dat er ook wordt nagedacht over een betere communcatie en de verantwoordelijken rekening gaan houden met het feit dat er veel ouderen en minder mobiele mensen wonen.

Begrip voor situatie maar werken zijn nodig

Bevoegd schepen Monique De Dobbeleer (DDS) snapt de frustratie van de bewoners maar weet ook dat de werken nodig zijn. "Die blokken moeten echt worden aangepakt en dat doe je niet zomaar. Natuurlijk is dit erg voor de bewoners maar we gaan er voor zorgen dat ze allemaal goed terecht komen, rekening houdend met de bestaande relaties. Er waren al gesprekken om te kijken hoe we dit best doen en we gaan daar zeker rekening mee houden. In die blokken moet meer gebeuren dan alleen maar ramen en deuren vervangen, er moet bijvoorbeeld dubbele beglazing komen, zonnepanelen op het dak en het geheel moet opgefrist worden. Dat is niet fijn voor de mensen die er wonen maar we gaan elkeen echt begeleiden, het kan niet anders, daar blijven wonen lukt echt niet gezien de werken. De werken zijn te groot, we gaan ook de terrassen groter maken want die voldoen ook niet meer, net als de isolatie en in sommige gevallen moet er ook asbest worden weggehaald."

Lees meer over