Born to be wild maar dan wel op brommerkes uit vervlogen tijden
Vrijdagochtend, stipt om negen uur, ronken de motoren van de oude brommers, als je hen ziet wegstuiven denk je spontaan aan Born to be Wild van Steppenwolf, ook al zijn het niet meteen zware motoren maar eerder brommers van weleer waarop de deelnemers jaarlijks een tocht maken. “We rijden bewust met oudere brommers want dat heeft zo zijn charme. Het is fijn om te zien dat mensen langs de baan je nakijken. Traditiegetrouw organiseren we een ontbijt voor vertrek, boterhammekes met spek. Dat organiseren we, net als vorig jaar, coronaproof en dus met voldoende afstand maar de traditie helemaal afgelasten, vind ik ook maar niks. Regelmatig moeten we onderweg aan de brommers sleutelen en soms durft er al eens eentje echt de brui aan te geven. Daarom volgt onze bezemwagen ons tijdens de v volledige rit. Daarin sleuren we ook een reservebrommer mee voor het geval er eentje echt niet meer opgestart geraakt, we proberen dat wel altijd. Onder het motto samen uit, samen thuis zou het spijtig zijn indien iemand om een technisch defect moet afhaken. Anderzijds rijden die oude machines best goed, je zou verbaasd staan hoe goed die het nog doen”, vertelt Muës (cf. onderstaande foto).
Lees verder onder de foto.
Dit jaar rijden de 10 deelnemers richting Geel. “We slapen in een hotel en ’s ochtends kunnen we samen ontbijten in een grote vergaderzaal waar we ver genoeg van elkaar kunnen zitten. Ik ben al blij dat het kan doorgaan want het is intussen toch wel een traditie geworden. Zowel op de eerste als de tweede dag rijden we ruim 150 km. langs kleine wegen. Met een groep van 10 is het niet mogelijk om terrasjes te doen, dus net als vorig jaar nemen we ook nu gekoelde drankjes mee en zorgen we zelf voor de lunch. Zelf pensen bakken, een piccolo en mosterd, ook dat is brommerkesweekend.”
Motormicrobe al jong te pakken
Zelf is organisator Mues al van kleins af aan gepassioneerd door brommers. “Als tiener ben ik beginnen sleutelen aan oude brommers die ik links en rechts kon vast krijgen. Ik zocht een formule om iets te doen met vrienden. Na 14 jaar kijk ik er nog steeds naar uit en ben ik nog steeds gespannen voor het vertrek. In de beginjaren kregen we ’s avonds bezoek van de vrouwen, maar dat hebben we vrij snel gewijzigd naar een echt mannenweekend, heel even ontsnappen aan de dagelijkse routine want de boog kan toch niet altijd gespannen staan he (lacht). Volgend jaar zijn we toe aan de 15de editie en daar wil ik iets speciaals van maken, wat precies weet ik zelf nog niet maar ik heb wel wat ideetjes.”