Daan wil dolgraag meedoen aan het WK Hockey maar vindt niet voldoende geld voor een aangepaste rolstoel

20.000 gezocht voor hockeyrolstoel voor Daan uit Bekkevoort
Daan Van Nerum (20) uit Bekkevoort mag deelnemen aan het WK Hockey in Zwitserland maar daarvoor moet hij 20.000 euro verzamelen om een aangepaste rolstoel te kunnen kopen, zijn ouders kunnen zich dat niet veroorloven. Laat dat voorlopig niet lukken want na vier maanden heeft hij amper de helft van het noodzakelijke budget samen kunnen rapen. Samen met zijn ouders doet hij dan ook een oproep naar mensen met een warm hart toe om hem te helpen om zo zijn droom te kunnen verwezenlijken.

Daan moet leven met een aantal beperkingen die zich vooral toespitsen op zijn spieren. “Toen hij 4 à 5 jaar oud was, kreeg hij het moeilijk om te stappen en dat werd er doorheen de jaren alleen maar moeilijker op. Een kleine afstand in huis afleggen, lukt nog wel maar zodra het meer is, moet hij in de rolstoel want dat kan hij niet aan. Hij wordt gevolgd door specialisten in het Gasthuisberg in Leuven en zelfs die hebben geen benaming voor zijn ziekte, zo zeldzaam komt het voor. Eigenlijk komt het erop neer dat Daan zo’n 60% aan spieren heeft, in vergelijking met anderen. Het bindweefsel, wat ervoor zorgt dat wij recht kunnen staan, is eveneens van slechte kwaliteit.”

Niet voldoende

Ondanks die handicap werd hij geselecteerd voor het team dat ons land mag vertegenwoordigen op het WK in Zwitserland. “Door corona hebben ook zij, als nationaal team, een jaar lang niet samen kunnen trainen, onlangs mocht het weer. Hij vond het super maar was tegen de avond wel kapot. We hebben, dankzij heel veel helpende handen, toch al een deel van het vereiste budget samen gekregen maar dat volstaat, jammer genoeg, niet. De plaatselijke toneelclub steunde ons al, net als een aantal dames die meededen aan de Warmste Week. Anderen verkochten dan weer spulletjes waar wij de opbrengst van kregen, dat is super, net als de giften van anonieme weldoeners. Anderen komen dan weer creatief uit de hoek en verkopen hun creaties ten voordele van ons. Zelfs uit Nederland kregen we al giften”, vertelt Annemie.

Daan zelf is ook blij met de steun die hij al kreeg, al beseft ook hij dat dit niet makkelijk wordt. Hij hoopt dan ook  dat het uiteindelijk zal lukken en het bedrag kan worden ingezameld. “Veel vrienden heb ik in het dorp niet, ik ging hier nooit naar school, maar ik ben wel dankbaar dat mensen aan me denken en me steunen. Ik doe dit zo graag en wil echt naar het WK, dit is mijn ultieme droom. Ik ben mij bewust van het feit dat we veel vragen.”

Lees verder onder de foto. 

Daan
Meedoen aan het WK is Daans droom, nu nog het geld om de rolstoel te betalen.

Natuurtalent

Dat Daan niet zomaar hockey speelt, blijkt uit het feit dat hij speciaal werd gekozen, samen met 4 anderen, om op het Hockey Wk 2022 in Zwitserland ons land te vertegenwoordigen. “Ik kan mezelf hierin helemaal laten gaan. Het kan er soms wel wat hard aan toegaan, maar ik heb niet echt veel schrik, want de rolstoelen zijn goed beschermd. Eigenlijk ben ik aan hockey begonnen omdat ik op internaat zit in Antwerpen. Op woensdag gingen ze daar altijd naar de hockeyclub en ik had dan de keuze om alleen te blijven op internaat of om mee te gaan. Ik vond het eigenlijk een geweldige sport. Natuurlijk, mocht ik geen beperkingen hebben, is er nog altijd de twijfel tussen voetbal of hockey, want voetballen verdient nu eenmaal beter (lacht). Ik was wel heel blij toen ze mij vertelden dat ik het team mocht vervoegen. Het was als een droom die waarheid werd.”

Dat hij vandaag strijdlustig is, was eerder niet zo evident. “Toen hij vijf was, merkten we dat er iets scheelde met Daan. Na een aantal onderzoeken werden we doorverwezen naar ziekenhuizen, maar tot nu toe is er nog niets gevonden, de dokters weten gewoon niet waar ze moeten naar zoeken. Begrijp mij niet verkeerd, ze deden zeker hun uiterste best en namen onze case mee naar buitenlandse congressen. Voorlopig zonder resultaat”, zucht Daan. 

Lees verder onder de foto. 

mama Daan Bekkevoort
Met mama die er alles voor over heeft om haar zoon te laten deelnemen aan het WK.

Nog erger

Wanneer je denkt, het kan niet moeilijker worden is er toch nog een extra element in het gezin die het allemaal nog moeilijker maakt. Ook zijn 16-jarige zus Noor lijdt aan dezelfde ziekte.” Het meest frustrerende is dat je aan mensen niet kan uitleggen wat er precies scheelt”, zegt Daan. “Ze vragen me altijd wat ik precies heb maar dat weten we zelf ook niet”, reageert Daan, zijn mama vult aan. “Als ik vroeger met Daan naar de speeltuin ging, reden we de rolstoel tot vlakbij het speeltuig en dan kon hij daar spelen. Maar de andere mensen, zowel moeders als omstaanders, begrepen niet waarom zo een jong kind in een rolstoel moest zitten. Onze Daan is een genieter, ook al wist hij dat het ’s avonds pijn zou doen, toch wilde hij die leuke en plezierige dagen beleven en er van genieten. Dat is ook het rotte aan de ziekte, ’s avonds, als hun lichaam in rust is, begint alles te verkrampen en krijgen ze pijn.”

Ondanks zijn ziekte geeft Daan niet af en timmert hij aan zijn toekomst. “Ik zit nu in mijn laatste jaar grafische vormgeving in Antwerpen, dat is eigenlijk een specialisatiejaar. Daarna zou ik graag willen studeren voor illustrator. Het leven op internaat is echt wel fijn. Er zijn daar lieve mensen die voor mij zorgen en met mij rekening houden. Wanneer ik, op vrijdag, naar huis mag, kijk ik echt uit naar een avondje tv-kijken met de familie. Dan praten we gezellig met mekaar en lachen we. Het simpel genieten van elkaar is mij goud waard. Tijdens het weekend ben ik vooral bezig met al onze dieren - dat zijn er veel zowel kippen, geiten, ganzen, konijnen en katten - en natuurlijk proberen we de oma’s ook altijd te bezoeken.”

En nog erger

De miserie voor de familie stopt niet bij de ziektes van de kinderen want ook mama Annemie kreeg haar deel. “We gingen al enkele jaren niet meer met vakantie, naast de ellende met de kinderen kreeg ik ook borstkanker. Gelukkig kon ik het overwinnen maar toen kwam de corona-ellende en konden we weer weinig of niets doen. Eigenlijk zitten wij al vier jaar in quarantaine, voor de kinderen is het gewoon te riskant om nu weg te gaan. We zijn dan wel geprikt, het blijft moeilijk en riskant. Ik hoop zo dat we het geld kunnen inzamelen want zelf kunnen wij het echt niet betalen, ik gun het zo aan mijn zoon”, besluit de mama.

Indien de verhoopte 20.000 euro toch niet wordt verzameld, hebben de ouders nog een ultiem plan om hun zoon toch te laten deelnemen aan het WK. “Dan proberen we met de producent een afbetalingsplan te regelen, we gaan er echt alles aan doen zodat hij toch kan deelnemen, geef toe dit is iets wat je jouw kind niet wilt afnemen.”

Op 23 januari is er nog een derby tussen Molenbeek en Bekkevoort. Die dag komt er ook een band optreden, de opbrengst gaat naar Daans project.

Wie een gift wil doen kan dat online doen.

 

Lees meer over