Fons en Julia delen al 65 jaar lief en leed: “Het leven is veel te kort om kwaad te blijven op elkaar”
Burgemeester Bert Ceulemans mocht mee aanschuiven aan het feestaperitief, vanzelfsprekend coronaproof. “Het was heel mooi om te zien dat Julia zich zo ontfermde over Fons die het wat moeilijker heeft. Het gaf mij zo’n warm gevoel, ze vertelde ook dat ze zolang mogelijk voor hem wil zorgen en hem niet naar een woonzorgcentrum wil sturen, dat is toch heel mooi. Ware liefde bestaat dus echt nog en dat is fantastisch, zo hartverwarmend.”
Niet dat Fons heel ziek is maar het gaat wat moeilijker op zijn leeftijd, Julia helpt waar ze kan maar ook zijn zoon Benjamin en schoondochter Brigitte staan klaar om te helpen. “Ze leerden elkaar kennen in de toenmalige cinema in Begijnendijk. Fons vertelt telkens dat hij niet meer weet om welke film het ging want hij had alleen oog voor Julia, dat het een voorstelling was die om 15 uur begon is hem wel bijgebleven (lacht).”
Working in the coalmine
Sinds zijn 15de werkte Fons in de mijnen, toen ze getrouwd waren bleef hij dat toen en deed Julia het huishouden, tot ze hun zoon Benjamin kregen op hun 30ste, in die tijd een vrij oude leeftijd om mama en papa te worden. “Ze gingen samen graag naar de motocross zien en ze trouwden op hun 20ste op Bal Kermis in Baal, want dan kwam heel de familie altijd samen. De geboorte van haar zoon is voor mijn schoonmoeder wellicht het allerbeste wat haar ooit overkwam, zo vertelde ze vaak.”
Fons mocht, als mijnwerker, al op zijn 40ste met pensioen en had opeens een zee van tijd maar die wist hij meteen goed in te vullen. “Ik kweekte vogels, met name valkparkieten, kanaries en grasparkieten en we gingen regelmatig samen fietsen. Julia ging nog even werken in een frituur maar dat was het niet want ze vond dat ze te laat thuis was dan”, herinnert Fons zich.
Lees verder onder de foto.
Een woordje mag, maar je moet het wel bijleggen
Ook voor het koppel klopte het coronavirus hard aan de deur maar ze konden rekenen op heel wat hulp. “Er springt altijd wel iemand binnen en ook de thuisverpleging kwam elke dag over de vloer, net als wij. Jammer genoeg hebben ze geen kleinkinderen maar we proberen dicht bij hen te zijn en te blijven. Het is toch normaal dat je je ouders of schoonouders steunt en helpt”, gaat Brigitte verder.
Dat de twee al zo lang bij elkaar zijn, is voor hen de evidentie zelve maar toch onthullen ze een sluier van dat geheim: “Je mag al eens een woord hebben met elkaar maar je ziet elkaar zo graag dat je het wel moet bijleggen. Het leven is toch veel te kort om kwaad te blijven”, besluit Fons, als dat geen levensles is voor ons allen.