Ode aan mama, vandaag bedenker van de Huiskamerquiz Stefaan Andries
Wanneer Andries over zijn mama praat, voel en hoor je de liefde en de waardering die hij voor haar heeft. “Moeke stond altijd voor ons klaar. Wanneer ik in Brussel studeerde en met de trein vaak laat naar huis kwam, hoefde ik maar te bellen om haar te laten weten wanneer ik aan het station zou aankomen. Ze stond dan telkens te wachten om mij naar huis te brengen. Ook later wanneer ik niet meer thuis woonde en moest gaan werken, kwam ze ’s ochtends mijn hond ophalen en zorgde zij daar de hele dag voor. Wanneer ik dan ’s avonds, vaak pas rond 20 uur, het dier ging ophalen, stond het eten regelmatig klaar. Mijn moeke was echt een zeer oprechte en bezorgde mama en grootmoeder, voor de kinderen van mijn zus en broer, met een grote M.”
Foto’s uitwisselen op haar verjaardag
Stefs mama was ook bijzonder actief in het verenigingsleven zodat iedereen in Langdorp haar kende maar haar gezin kwam altijd op de eerste plaats. “Ze wist ook heel goed hoe ze mij moest inpalmen of troosten. Wanneer ik het even moeilijk had, maakte ze steevast mijn lievelingseten, ik moest niets zeggen want ze voelde dat aan.”
Lucienne overleed uiteindelijk op 74-jarige leeftijd in 2014. “Op 7 mei was het haar verjaardag en dan wissel ik met mijn broer en zus nog altijd foto’s uit via Whatsapp of andere kanalen en hebben we het over haar. Het bewijs haar impact op ons allemaal”, zegt Andries een beetje aangeslagen. “Praten over mijn mama is altijd een beetje emotioneel. Toen ze stierf, ben ik er echt ziek van geweest. Vandaag kan ik het plaatsen en wanneer ik ga lopen passeer ik via het kerkhof, wanneer ik terug naar huis loop is dat altijd sneller dan de weg erheen, op een of andere manier geeft moeke mij nu energie en kracht.”
Lees verder onder de foto.
Dat Andries zijn mama nooit zal vergeten is duidelijk, zijn dochter Josefien Lucie heeft moeke nooit gekend en net dat vreet toch een beetje aan de quizmaster “Ik vind het bijzonder jammer dat ze Josefien Lucie, haar tweede naam verwijst naar moeke, nooit heeft gekend. Als ik zie hoe ze met haar kleinkinderen van mijn broer en zus omging, weet ik dat zij de perfecte oma was. Het feit dat mijn dochter haar niet heeft gekend, en zij haar niet, kan ik alleen maar betreuren. Ik doe mijn best om Josefien Lucie toch een beeld te geven van haar grootmoeder, ze gaat ook mee naar het kerkhof. Ik hoop dat ik ons moeke levend kan houden, maar dat zal wel lukken. Mijn schoonmoeder (cf. bovenstaande foto) heeft haar rol nu een beetje overgenomen en daar ben ik dankbaar om.”