André Bruyninckx: “Mogelijk nog resten bommenwerper op klinieksite”
Wat is er die dag precies gebeurd?
“De Slag om de Ardennen was afgelopen. Het Duitse leger trok zich in februari verder terug. Een formatie van 42 B25 Mitchel bommenwerpers steeg in Melsbroek op om een strategisch verbindingspunt bij Geldern in Noordrijn-Westfalen, niet ver van de Nederlandse grens te bombarderen. Voor hun eigen veiligheid moesten de toestellen boven hun doel een hoogte van 5 km bereiken. Omdat de afstand tot de Duitse stad te kort was, moesten de toestellen in grote cirkels boven ons land hoogte winnen. Boven Tienen waren er hoge stapelwolken met slecht zicht. Bij het uitvliegen van die wolkenlaag botste het toestel bestuurd door piloot J.H. Maas achteraan het leidende vliegtuig van Adriaan Manschot. Beide piloten waren Nederlanders.”
Hoe kon zoiets gebeuren?
“Ik heb correspondentie gevoerd met André Hissink, een waarnemer/navigator in een ander toestel van het squadron die het ongeval zag gebeuren. Volgens Hissink is Maas in de staart van Manschot gevlogen waardoor grote stukken van diens toestel afbraken en het toestel onbestuurbaar werd. Ondanks het verlies van twee vliegtuigen en de schok die de bemanning in de andere toestellen te verwerken kreeg door het verlies van hun kameraden, werd de missie naar Duitsland verder gezet. Hissink vernam pas bij zijn terugkeer dat Maas en zijn copiloot Gerard Claassen, zich met hun valscherm hadden kunnen redden.”
Waar zijn de verongelukte toestellen terecht gekomen?
“Het toestel van Manschot boorde zich in de grond op de hoek van het Vianderdal met de Tulpenlaan, destijds een weide. Een wandelaar heeft de dag nadien het lijk van een van de bemanningsleden gevonden. Brokstukken van het andere toestel lagen verspreid over een grote oppervlakte grenzend aan de Kabbeekvest en de Oplintersesteenweg, ongeveer op de plaats waar de nieuwe kliniek gaat gebouwd worden. Daarover zijn er verschillende getuigenissen, onder meer van oud-stadsarchivaris Jan Wouters die het heeft over duizend brokstukken en verhakkelde dode lichamen. Verder schrijft hij dat minstens honderd woningen aan de Kabbeekvest en de Linterse poort zwaar beschadigd geraakten door ingestorte daken. De inslagen waren zo hevig dat het aantal gesprongen ruiten in de stad niet te tellen was. Dat is ook niet verwonderlijk, want beide toestellen staken vol met bommen.”
Wat gebeurde er met de slachtoffers en de vliegtuigwrakken?
“De lichamen werden geborgen. Zij liggen begraven op verschillende begraafplaatsen. Het mag bijna een wonder worden genoemd dat er geen burgerslachtoffers vielen. Een schroothandelaar uit Tienen is de wrakken komen ophalen, of toch grotendeels. Verschillende personen die aan de Kabbeekvest en de Oplintersesteenweg woonden, zin later nog brokstukken tegen gekomen bij tuinwerken. Het is niet uitgesloten dat er nog resten in de bodem zitten.”
Klopt het dat weinig Tienenaars iets weten over dit voorval?
“De stad schijnt het helemaal vergeten te zijn. Op heel wat plaatsen in het land wordt de herinnering aan piloten en hun bemanning die omkwamen in hun strijd voor onze bevrijding, levend gehouden. Ik hoop dat ook Tienen dat wil doen.”