Oudstrijders en hun pisdoeken
Het zat er al een paar jaren aan te komen, maar toen vorige week het verdict viel, reageerden ze met ongeloof. Ze, dat zijn de senioren die twee keer per week een balletje petanque komen werpen in het Vianderdomein. Hun tapperij moet dicht. Andere oorden wenken nu voor hen.
Even proberen de context te schetsen. Zo’n ingrepen veroorzaken altijd wat commotie en met daarover te publiceren, riskeer je op gevoelige tenen te trappen. In het Vianderdomein, een creatie uit 1936, schiet er nog een gebouw over uit de beginperiode. In het verleden vonden daar enkele verenigingen onderdak. Het vormt nog steeds de thuisbasis van de lokale vissersclub, fotoclub Artosa, tot voor kort vogeltjesclub De Witte Spreeuwen en, spontaan daar neergestreken en gegroeid, een petanqueclub waarvan een aanzienlijk deel van de leden de gezegende leeftijd van 80 jaar overschreden hebben. Er zit er ene bij, laten wij hem voor de gelegenheid Jefke noemen, waarvan beweerd wordt dat hij nog meegevochten heeft tijdens de Belgische onafhankelijkheidsstrijd. Klopt uiteraard niet, maar de verwarring daarover is ontstaan omdat hij jaren geleden deel uitmaakte van een folkloregroep die de vrijwilligers uit Tienen uitbeeldde.
Dat pand, eigendom van de stad, verkeert naar verluidt in een redelijk lamentabele toestand. Dat verenigingen er toch mochten/mogen gebruik van blijven maken, is allicht toe te schrijven aan het feit dat er voor het verenigingsleven weinig betaalbare alternatieven bestaan, stadsbestuurders jarenlang het bestaan ervan negeerden en er alleszins geen geld in staken om het bewoonbaar te houden, tot er op het stadhuis iemand zich realiseerde dat het daar eigenlijk niet echt pluis is, alleen al omwille van de veiligheid. En iemand de euvele moed heeft dat mede te delen aan betrokkenen.
God nog gebod
Probleem, leg dat maar eens uit aan een stel tachtigjarigen die hun leven lang geen strobreed in de weg is gelegd, die steeds op hun wenken werden bediend, die gewoon zijn hun goesting te doen, die God nog gebod kennen, die eigenlijk geen vlieg kwaad doen en naar hier komen om in goed gezelschap te verkeren. Ze hebben Jefke moeten tegenhouden bij wijze van spreken, want hij was bijna uit colère met zijn petanqueballen naar stadhuis gelopen om die daar naar hunne kop te gooien. “Wat denken ze daar wel”, fulmineerde hij. “De ouders van die gasten die ons de les komen spellen, heb ik nog in hun pisdoeken (pampers bestonden toen nog niet) weten rondlopen.”
De stad werkt momenteel aan een masterplan voor de Viandra om het domein tot zijn recht te laten komen. Dat is broodnodig. Zou het daarbij geen goed idee kunnen zijn om daar ergens een plek te voorzien waar het verenigingsleven tegen een redelijke prijs een onderdak kan vinden en waar het sociaal weefsel van de stad wat meer armslag krijgt?