Oranje boven
Nederlanders zijn rad van tong. Klinkt het niet, dan botst het maar. Bij het recent bezoek van een vriend van boven de Moerdijk aan een onzer inwoners, mag de laatste wat plaagstoten incasseren.
Het is al van in de jaren stillekes geleden dat “den Ollander” hier nog eens langs komt. Voor onze kweiker een voldoende reden om hem te gidsen langs “het nieuwe Tienen”, zoals hij het zijn invité voorstelt. Het begint meteen al met het aanschouwen van de Grote Markt. Zich beducht voor diens flauwe moppen, negeert hij de comparatie van de hoge zuilen op het plein met menhirs. Die metafoor is inmiddels versleten tot op de draad. Te laat merkt hij dat zijn gast de inmiddels beruchte fontein op de Schapenmarkt in de gaten krijgt. Af en toe gulpt er wat water uit. Je wordt er niet vrolijk van.
“Nou, seg, moet je zien. Heeft ie last van zijn prostaat? Hebben jullie geen urologen om dat te verhelpen?”, klinkt het sarcastisch. Het belooft niet de beste dag te worden. Om nog meer vervelende vragen te moeten beantwoorden, troont hij zijn compagnon mee naar de Kalkmarkt.
“Nou, da’s wel leuk! Jullie richten een containerpark in, midden het stadscentrum. Echt aardig voor de mensen hier. Hoeven ze niet met dozen ver te moeten sleuren. Dat idee ga ik zeker meepakken naar bij ons, hoor. Daar hebben ze nog niet over nagedacht.”
Om niet verder de spitsvondige opmerkingen van de vervelende gozer te moeten ondergaan, nodigt onze ingezetene hem uit om samen van een biertje te genieten en verder wat te keuvelen.
“Hoe staan jullie tegenover de Europese samenwerking”, wil de Nederlander weten. “Doen jullie daar wat aan in deze stad?”
“Zeker weten! Moet je horen, wij zijn al van in 1960 verzusterd met Lunéville in Frankrijk. Ook de Poolse stad Bielsko-Biala is daar later bijgekomen en evenals het Duitse Soest, Hergiswil in Zwitserland en Admont in Oostenrijk. We hebben nog wat connectie in Tsjechië. En herinner jij hoe wij tijdens het TV spel Interland in 1966 jullie stad Valkenswaard aftroefden. Ook daar is een, nou hechte, verzustering uit ontstaan. Voor ik het vergeet, ik heb hier voor jou een afdruk van een mooie prent uit 1830 voor je meegebracht, met een zicht op de Grote Markt van toen. Je weet wel, het jaar dat wij ons afscheidden van Nederland.”
“Wat aardig, seg. Jullie waren toen wel goed bewapend.”
“Zo zou je het kunnen stellen. Zo leek het er voor de Nederlandse legerleiding vanuit de verte toch op. Maar laat ik je nou vertellen dat wat zij dachten, kanonnen waren, in feite waren het platliggende botertonnen op karren gemonteerd en wat zij aanzagen als kanonskogels niet meer waren dan flinke kaasbollen. Jou landgenoten hebben zich flink bij de neus laten nemen en zijn toen in een wijde bocht rond Tienen getrokken.”
Het Hollandse bezoek zong meteen een toontje lager.