Kliniek met culinaire ambities
Een ziekenhuisopname is, hoe dan ook, een stresserende bedoening. Weg uit je vertrouwde omgeving, je lot in handen zien genomen worden door mensen die je niet kent, restrictie op bezoek en je mobiliteit ook al aan banden gelegd. Veel meer heb je niet nodig om er een depressie bovenop te krijgen. Alsof dat nog niet voldoende is, weerklinkt drie keer per dag het bevel om plaats te nemen aan een veel te kleine tafel voor het verorberen van zielloos bereide etenswaren. De veelgehoorde slogan “quality of life” is meestal heel ver weg. Het kan anders, bewijst Knokke.
“Eten is een deel van onze ziekenhuiscultuur”, heet het daar. “Het draait om mensen zich goed te laten voelen, maar ook om ze te geven wat goed voor hen is.”
Lekker eten hoort daar ook bij. Het vraagt uiteraard denkwerk. Met een zieke lever ga je anders om dan met één die dat nog moet worden. De Knokse ziekenhuiskeuken bevoorraadt zich bij plaatselijke groenteboeren, serveert vis uit de Noordzee en bereidt vlees van hoevedieren die gekweekt worden in de omgeving. Dergelijke manier van werken vereist uiteraard meer en onderlegd keukenpersoneel. Toch maakt het ziekenhuis zich sterk dat de patiënt voor deze extra service niet meer op zijn factuur aangerekend krijgt. De meerprijs van de keuken compenseert zich door een uitgekiende organisatie van het de kliniek.
Rest natuurlijk de vraag of het Knokke model zomaar over te planten is naar een stad als Tienen. Het zou pretentieus kunnen klinken. Anderzijds, moeten de kweikers het sommigen aangeboren minderwaardigheidscomplex blijven koesteren?
De nieuw te bouwen kliniek aan de Houtemstraat heeft een aantal troeven die het haar mogelijk moet maken om uit te groeien tot een instelling met een hoog culinair gehalte. Reken maar. Ze zou kunnen oogsten in de rijke en zeer gevarieerde groentetuin waarlangs ze gebouwd wordt. Het aangrenzend Hageland is, met enige overdrijving, de moestuin van Vlaanderen te noemen. Als het over gezonde voeding gaat, telt de stad niet Europa’s meest geciteerde en gewaardeerde diëtist onder haar inwoners? Had Tienen ook niet lange tijd met FFH016 de ambitie om uit te groeien tot hét centrum voor functionele voeding?
Voorzichtigheid blijft enigszins geboden. Enkele decennia terug in de tijd was er een ziekenhuisdirecteur met culinaire ambities. Die helaas vergat dat hij ook ziekenhuisdirecteur was. De balans moet zijn evenwicht houden.