Het vijfde wiel

Wat moet je nu met een adviesraad wanneer die vaak niet geraadpleegd wordt voor dingen waar het eigenlijk wel zou moeten, en als er dan toch een aanbeveling komt, wordt die nauwelijks opgevolgd. De hamvraag voor de MAR-netwerk Milieu is of er voor haar nog een toekomst is weg gelegd. De milieujongens en -meisjes die de stad wenken moeten geven, voelen zich momenteel het vijfde wiel aan de wagen. Een logisch gevolg daarbij is dat sommige leden niet opduiken op vergaderingen en anderen het helemaal voor bekeken houden.

De samenwerking met de stad verloopt niet zoals verhoopt. “Er zijn afspraken gemaakt die niet worden nageleefd. Van een evaluatiegesprek over de samenwerking is niets in huis gekomen”, sakkeren de plichtsbewuste leden. Gemakkelijkheidshalve wordt corona daarvoor als alibi aangewend. “Het blijft allemaal bij vage beloftes. Zo had het netwerk toch wat graag betrokken willen worden bij de uitbreiding van industriezone Soldatenveld en recent in een dossier rond mestverwerking.”

Bezigheidstherapie

De groep blijft dus op zijn honger zitten. Dat is ook zo bij een aantal zaken waar er wel degelijk een advies werd uitgebracht. “Wij blijven verstoken over de impact van onze adviezen.” Je geraakt voor minder gefrustreerd.

In Tienen dolen naast het netwerk Milieu nog een tiental andere netwerken, zeg maar adviesraden. Een aantal daarvan vertoont amper of helemaal geen teken van leven. Om zich mogelijk te beperken tot een soort bezigheidstherapie?

“Hoe functioneel zijn we eigenlijk nog?”, vraagt een vertwijfeld MAR zich af. “We zijn een adviesraad maar er wordt ons geen advies meer gevraagd, in tegenstelling met vroeger. En als we geen adviesgroep meer zijn, wat dan? En waar blijft dan de participatie? Enkele leden hebben afgehaakt. Sommigen door ontslag, anderen door afwezigheid. We willen hen dan ook vragen waarom ze niet langer wensen deel te nemen aan het netwerk of waarom ze niet meer komen.