Het mag allemaal wat trager
Ons landje stond nog niet stevig op zijn benen toen een van onze vroede voorvaderen in 1841 op het idee kwam een atlas samen te stellen met daarin alle lokale wegen getekend. Die wegjes dienden om naar het dorp, de kerk, de weide, het veld… te stappen. Velo’s moesten nog worden uitgevonden. Een indrukwekkend groot aantal van deze paden werd gecatalogeerd in het handige boek. Tijdens de daaropvolgende decennia zijn er van deze wegeltjes een hele hoop, al dan niet bewust, in onbruik geraakt, afgesloten, ingepalmd of op een slinkse manier weggemoffeld. Alleen werd die fameuze wet van 10 april 1841 op de erkenning, de afpaling en onderhoud der buurtwegen weliswaar vergeten, maar niet geschrapt en bijgevolg was ze tot voor kort nog steeds rechtsgeldig.
Het is algemeen geweten dan onze landgenoten echte specialisten zijn in het vinden van gaten in het net. In dit geval kan er al eens een sloeber opduiken die daar zijn eigen gewin in ontdekt en stad of gemeente voor de rechtbank sleept en met torenhoge dwangsommen dreigt omdat de route van zijn zondagmiddagwandeling beperkt wordt. Hoog tijd voor actie.
“Wij willen duurzame verplaatsingen aanmoedigen”, zegt schepen van Duurzaamheid en Mobiliteit Paul De Cort (Groen). “Daarom is het belangrijk om ook de trage wegen en langzame verkeersdoorsteken op ons grondgebied te promoten en aan te pakken.” Promoten is een ding, ze vinden zoals we al zegden, is een ander. Een secuur en precies werkje waar je moeilijk een paar ambtenaren die met de materie vertrouwd zijn, mee op pad kan sturen. Dan maar een specialist inhuren die het werk voor jou opknapt. En wie kan je daarvoor beter vragen dan… de vzw Trage Wegen en haar vrijwilligers. Vrijwilligers! Dat klink alvast veelbelovend.
Of er op het werk een deadline staat om de klus te klaren, werd niet meegedeeld. Zo op het eerste zicht lijkt het een speurtocht te worden in een doolhof van specifieke historische elementen, van bestaand en soms hinderend straatmeubilair, van soorten verhardingen en van juridische statuten. Immers is er na 1841 nog heel wat wetgevend werk bijgekomen. Het lijkt dus puzzelen om het helemaal rond te krijgen.
De verwachtingen zijn hooggespannen. Pas na het voltooien van de klus kan de stad ermee aan de slag om de nodige aanpassingen te doen. Het zou mooi zijn om het werk voltooid te zien bij de tweehonderdste verjaardag van de oorspronkelijke wet.
