De vesten, de ring is weer helemaal rond

Het bleef spannend tot na de middag van 1 december vooraleer de hemel in Tienen opklaarde en de laatste hindernissen werden opgeruimd. Zes lange jaren duurde het vooraleer het laatste van de vijf kruispunten die werden veiliger gemaakt, terug open ging.

Wegen & Verkeer en de stad Tienen maakten van de gelegenheid gebruik om ook het twee kilometer lange wegvak tussen het kruispunt van de Aarschotsesteenweg en dat van de Aandorenstraat veiliger te maken. Fietsers en voetgangers kunnen er zich nu in alle comfort verplaatsen over gescheiden fietspaden en brede voetpaden. De Vesten zijn ook aangenamer geworden, met minder beton en meer groen.

Het is een beetje terugkeren in de tijd toen een wandeling rond de vesten, een uitstapje van een goeie 5 km, voor heel wat stadsgenoten tot de wekelijkse geplogenheden behoorde. Dat kon tot zowat de beginjaren van de jaren zeventig van de vorige eeuw.

Het toenmalige stadsbestuur zag zich geconfronteerd met aanzwellend gemotoriseerd verkeer dat zich nog te vaak een weg baande door de soms wel erg smalle straten van de binnenstad. Niet van harte en met veel tegenzin werd een goed deel van de recreatieve functie van de boulevards voorgoed gemarginaliseerd, nadat de aanleg van een tweede rijbaan in de late jaren 1950 de plantsoenen reeds aanzienlijk versmalde. Voor- en tegenstanders vlogen mekaar figuurlijk met argumenten in de haren. Het mocht niet baten. Het is maar de vraag of er een alternatief was.

Idyllische plekjes verdwenen voorgoed. De verstrammende Tienenaar denkt met weemoed terug aan het Sabooike, de immer droogstaande fontein op de Albertvest, het langzaam kabbelende water van de borggracht omzoomd van sierlijke lindebomen. Hier en daar een rustbank waar verliefde koppeltjes zedig van mekaars aanwezigheid genoten. Vraag het aan hen die nog overschieten, ze zullen het niet ontkennen. Kommerloze naoorlogse tijd. Aids en corona moesten nog worden uitgevonden. Het IJzeren gordijn stond er nog steeds.

De moderniteit eiste zijn tol. Decennia later klaarden de geesten. Het besef groeide dat de tol, helaas ook de dodentol, te groot was. De aanloop naar de huidige realisatie verliep ook al niet zonder slag of stoot. Lang niet iedereen was voor het idee gewonnen. Het kostenplaatje loopt op tot € 20 miljoen. Het behoort tot het voorrecht van de Tienenaar te oordelen over het eindresultaat.