Avontuurlijke trouwers
Veel tortelduifjes willen mekaar eeuwige trouw beloven. In Hagelandse gemeenten kan dat op haast elk moment van de dag en op de meest onverwachte plaatsen. Het lijkt erop alsof burgemeesters mekaar de loef willen afsteken om trouwers te lokken. Doen ze dat nu om zo hun inwonerspotentieel omhoog te krikken?
Indien jij nog eens zou trouwen, wat lijkt jouw dan meest idyllische plek om dat te doen? Geef het toe, trouwen in een gemeentehuis is mooi. Origineel is dat al veel minder. Het hoort er nu eenmaal bij. Het dorpsopperhoofd van Glabbeek, bekend om zijn out-of-the-box denken, zag mogelijkheden om trouwplechtigheden te laten plaats grijpen in het gemeentelijk bos, binnen de evenementenhal, aan de fit-o-meter. Zelfs een 18de eeuws kasteel behoort nu tot de mogelijkheden. Om in stijl de plechtigheden te voltrekken, liet hij zich een burgemeesterspak anno 1900 aanmeten. Peter was de eerste om het aantal mogelijkheden op te vijzelen. “Voor zo’n dag moet je toch kunnen kiezen wanneer je die stap wil zetten”, was zijn terechte redenering. Hij gaf zijn onderdanen de vrije hand om zelf uur en dag te bepalen, ook al was het een zondag, een feestdag, ’s avonds of ’s nachts. Mits tijdig af te spreken wordt er wel altijd een schepen gevonden om de klus te klaren als de burgervader geen tijd/goesting heeft om het zelf te doen. De formule sloeg aan. Het was dame Corona die hem twee jaar geleden aan het denken zette. Haar strikte regels beperkte toen het aantal aanwezigen tijdens de plechtigheid. Van het een kwam het ander.
Vlonder
Leringen wekken, voorbeelden strekken, zegt een spreekwoord. Bij de buren zagen ze de bui hangen. “Moet bij ons ook mogelijk zijn”, klinkt het strijdvaardig. “Bij ons kan het alle dagen van de week, ook of feestdagen, maar niet op zondag”, laat Marc in Linter het weten en stilletjes alludeert hij daar op die fantastische feestzaal die ze daar hebben waar in 1789 nog een vredesverdrag werd getekend tijdens de Brabantse Omwenteling. De daad bij het woord voegend verbond hij een koppel op wapenstilstandsdag. Kan het symbolischer?
“Wacht maar tot volgend jaar”, laat Kristof uit Kortenaken weten. “Dan gaat ge bij ons zelfs op het water kunnen trouwen. Wij hebben namelijk een vijver in het Vruenpark en daar leggen wij binnenkort een vlonder op waarop het bruidspaar kan zitten. Met alle genodigden rond de vijver. En dat voor amper € 28.”
“Zie ik daar nu traantjes, Katrien? Ge gaat u door die snoeshanen toch niet laten ringeloren. Het kan bij ons nog veel straffer. Wij spannen een kabel tussen het balkon van het stadhuis en dat van de Onze-Lieve-Vrouw en Poelkerk. Gij doet de burgerlijke trouwplechtigheid hier op ’t schoon verdiep en vervolgens begeleidt ge het trouwkoppel mee over de kabel naar de kerk voor de kerkelijke plechtigheid. Moet lukken, Katrien, ge zijt het toch gewend te dansen op een slappe koord.”