Wilfried schrijft wals als eerbetoon aan de Demer

Eerst was muziek spelen voor Wilfried een hobby, dan een bijverdienste en uiteindelijk maakte hij er zijn beroep van, hij geeft muziekles in het dagonderwijs. “Mijn ouders waren allesbehalve muzikaal, ik was dat wel en op mijn 9de begon ik lessen te volgen in de lokale jeugdmuziekschool. Rond mijn 15de ben ik het ernstiger gaan nemen. Als kind had ik een oude piano maar mijn zussen en broers, we waren met zijn zevenen, vonden het niet zo fijn als ik daarop speelde (lacht). Als ik mijn leven zou kunnen herbeginnen, zou ik misschien wel op kot gaan en volledig voor de muziek gaan.”

Het idee voor zijn Demerwals kreeg de muzikant al in de jaren 80. “Toen stonk de Demer nog en ik besloot er een wals over te schrijven, maar ik had toen niet het geschikte materiaal om de wals ook deftig te spelen. Vorig jaar haalde ik de partituur van onder het stof. Ik had destijds maar twee muzikale delen geschreven en dat is wat weinig voor een wals. Op mijn 15de had ik een liedje voor de Chiro gecomponeerd en dat paste er perfect bij als derde deel. Het zorgt voor de komische noot in het geheel.”

Beelden bij de muziek

Wilfried bracht zijn wals recent voor een live publiek. “Vrienden van mij hebben een zaak in Langdorp, De Pieter, en die zagen het wel zitten om de première te organiseren. Ik werkte met hen eerder ook al aan een musical. Op de première kreeg ik veel positieve reacties, ik vreesde er wat voor want wie wacht er nu nog op een wals. Zelfs jongeren appreciëren het, ze zien het als een uiting van vakmanschap en natuurlijk vind ik dat leuk. Het zou de max zijn indien mijn wals eens zou worden gebracht door een symfonisch orkest maar dan moet ik wel de partituur herschrijven want zo’n orkest bestaat uit 40 tot 100 muzikanten en die moeten dan allemaal hun aandeel krijgen.”

Wilfried componeerde niet alleen de wals, hij ging een stap verder. “Ik liet Charlotte Maessen een montage maken van foto’s van de Demer, gemaakt door Koen De Langhe, Ronny Van Aerschot, André Mattijssens, Joke Devliegher en mezelf. Wanneer ik de wals breng, wordt die montage geprojecteerd. Het enige probleem was dat ik geen muziek meer had voor de eindgeneriek. Ik ben nog bezig met een ballet rond de Kasseistampers, zeg maar de vroegere burgerwacht die in de stad waakten en omdat ze op klompen liepen kon je hen van ver al horen aankomen, op die manier wisten de stadsheren dat ze niet op café gingen zitten want dat deden ze blijkbaar liever.”

Nog meer in petto

Zijn ene compositie is nog maar net klaar of Wilfried werkt alweer aan een volgend project. “Ik ben een smartlap aan het schrijven en een kerstlied. Wanneer er zangers zijn die zich geroepen voelen om het te zingen, mogen ze mij zeker contacteren”, besluit hij lachend.